This is my sister-ReTo [CAŁA]

#77 Nie będę sama chodzić z brzuchem.

Poczułam, że spadł na mnie ogromny obowiązek.

Leżeliśmy z chłopakiem w sypialni i rozmawialiśmy o tej całej sytuacji.

-Igi, nie zostawisz mnie?-zapytałam. Nawet nie wiem czemu tak zapytałam, samo wyszło.

-Nie, nigdy-przyznał-Obiecuję-wtulił się jeszcze mocniej.

-Muszę umówić się do lekarza...-zmieniłam temat.

-Razem pójdziemy do lekarza-oznajmił.

Całą rozmowę przerwało pukanie do drzwi.

-Proszę-otworzyłam.

-Hejka-był to Adrian i Paulina.

-Hej-przywitałam parę.

-Siemaneczko-przywitał Igor zbijając piątkę z Adrianem i przytulając Paulę.

***
Opowiedzieliśmy parze, że my też będziemy rodzicami. Paulina od razu się ucieszyła.

-W końcu nie będę sama chodzić z brzuchem-zaśmiała się patrząc na mnie.

-Jeszcze raz gratulacje, siostra-mocno mnie przytulił.-Igor, tobie też gratuluje.-zbił piątkę-Tylko pamiętaj, nie zrań jej-dodał z poważną miną.

-Nie zranię, obiecuję-puścił oczko.

-Chodź, pomożesz mi teraz coś wybrać-powiedziała Paulina łapiąc mnie za rękę.

***
-Podoba mi się ta sukienka-pokazała w telefonie-Ale za kilka miesięcy się do niej nie zmieszczę-posmutniała-I właśnie nie wiem którą wziąć.

-Kup tą co Ci się podoba, będziesz chodziła w niej po porodzie-uśmiechnęłam się do dziewczyny-I jeszcze jedną w której będziesz chodziła w trakcie porodu, na przykład tą-wskazałam jej tą, która podobała mi się najbardziej.

-Dziękuję-mocno mnie przytuliła-Jesteś cudowna.

-Ty też, Pauluś.

Dwa miesiące później:
Poszliśmy z Igorem na jakieś zakupy spożywcze, ponieważ przyjeżdża do nas mama chłopaka.

-Weź wody-marudzę.

-Chwilkę-nadal patrzy w telefon.

-Oh, sama wezmę-jęknęłam i poszłam do działu z wodami.

-Nie możesz nosić ciężkich rzeczy-w końcu poszedł tam gdzie ja.

-No w końcu oderwałeś się od tego telefonu-westchnęłam.

-Przepraszam, przepraszam-uśmiechnął się.

-Musimy się spieszyć, za dwie godziny będzie twoja mama-poganiałam Bugajczyka.

-Damy radę-złapał mnie za rękę i udaliśmy się do kasy.