tamamlandı•
Gürültünün çirkinliği ne kadar tırmalarsa zihnini, sessizliğin uğursuzluğu da o kadar uyuşturur bedenini. Ortası yok ve geç bile kaldık.
Kurtlar ulumaya başladı.
Zamanı geldi.
Çalan davulları duyabiliyor musun?
...
Bölüm bayağı bir uzun. Sıkılacak gibi olursanız ara verin lütfen, ben bölmeye kıyamadım :') İyi okumalar 💕 Haaa bir de :) Bu şarkılar dinlensin :) Bence :)
NF-If you want love (çevirisiyle)
Kina-Get you the Moon feat. Snøw (çevirisiyle)
Zayn-There you are
Shawn Mendes-Senorita feat. Camila (klibiyle :' çünkü burada Shawn çok cuHd-JK)
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bae Ra'nın anlatımından;
Boş olduğuna emin olduktan sonra terasa adımımı attığım an esen rüzgar tenimi yalayarak ürpermeme neden oldu. Tahta zeminde topuklularımın çıkardığı sesler, beni aşağıdan gelen müzik sesinden daha çok rahatsız ettiğinden bileğimdeki tokasından çözüp elime aldım. Yağmur hafif çiselediği için şanslıydım, ayaklarımın altı nemliydi ama bu ıslaklık beni rahatsız etmedi. Siyah çizgili teras salıncağını gözüme kestirerek yerleştiğimde kenardaki küçük battaniyeyi omuzlarıma alarak soğukla arama mesafe koymaya çalıştım. Elbisenin tülü az da olsa bacaklarımı kapatıyordu ve benim en çok kollarım üşürdü.
Her ne kadar kışı sevsem de düşük kan değerlerimden dolayı vücudum aynı fikirde değildi. Kafamı geriye yaslayıp gözlerimi dinlendirmeye çalıştığımda, aslında zihnimle yalnız kaldığımı fark ettim. Ama artık çok geçti ve aşağısı dönmek isteyeceğim kadar parlak bir ortam değildi.
İşte yine o saçma anlardan birine ittim kendimi...
Yalnız kalmak istemediğime emin olduğum ama sırf acı çekmek için yalnızlığı seçtiğim o anlardan biri... oldukça acınası değil mi?
Gece boyunca, evden çıkarken aynada kendime söylediğim şeyi tekrarlamıştım. Başarmıştım. Araya mesafe koyan ben değildim. Başaramamıştım. Çünkü şu an biraz mesafeye ihtiyacım vardı.
