tamamlandı•
Gürültünün çirkinliği ne kadar tırmalarsa zihnini, sessizliğin uğursuzluğu da o kadar uyuşturur bedenini. Ortası yok ve geç bile kaldık.
Kurtlar ulumaya başladı.
Zamanı geldi.
Çalan davulları duyabiliyor musun?
...
Bu bölüme kadar gelmişseniz hayalet olmaktan vazgeçin. Rica ediyorum...
İyi okumalar 💕
No.1- Hiç Işık Yok (feat. Melek Mosso)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Bileklerimde bir kelepçe, Gözlerimin önünde gerçek... En sevdiğim yalandır; 'Herşey yoluna girecek.' -B''
***
1 saat önce
"Sana borçluyum, Moon."
Bae Ra, yağmurluğunu giyip kasada duran kıza seslendi. "Ne dilersen dile benden."
Esmer ve siyah uzun saçlara sahip olan kız elini önemsiz olduğunu belirterek havada salladı. "Bir lolipop ve jartiyere tav olurum."
Bae Ra kıkırdayıp el sallayarak kafeden çıktı. Moonbyul, geçen hafta işten çıkan liseli çocuğun yerine alınmıştı. Kendine has olan esmerliği melez olduğunu belli ederek ona ayrı bir hava katıyordu. Üniversitesini dondurmuştu ve evi hemen alt caddede olduğu için saatler konusunda herhangi bir sıkıntısı yoktu. Bae Ra'dan üç yaş büyük olmasına rağmen saygı ifadelerinden pek hoşlanmıyordu. Bu da uzun zamandır Amerika'da olan Bae Ra için iyi bir şeydi.
Bugün kafeyi beraber idare etmişlerdi fakat Bae Ra'nın, kaldığı apartın taksitini ödemesi için bankamatik bulması lazımdı. O yüzden Moonbyul'dan kafeyi tek kapatmasını rica etmişti. Zaten hafta sonu olduğu ve saat çoktan dokuzu bulduğu için herkes fastfood kafe yerine barı tercih ediyordu. Fazla müşterileri yoktu.
Üniversiteye giden yol üzerindeki bankamatiklerde para havalesini hallettikten sonra küçük evine doğru yol aldı. Bir yandanda tüm gün ve gece boyu aklını karıştıran kişiyi düşünüyordu. Geldiği yerde diğerlerinin aksine erkeklerle takılan biri olmamıştı; o manada takılan... Genellikle arkadaşlarının platonikleriyle uğraşıp olacağı varsa aralarını yapmakla, yoksa da aşk acılarına şahit olup bar köşelerinden toplamakla geçmişti tüm lise hayatı...
Okul bittikten sonra yaşıtlarının üniversite ya da kolej hayalleriyle geçirdikleri yazı cehennem gibiydi. Annesinin evi terk edişini ve babasının gece gündüz demeden içerek hayatlarını mahvetmesini, evin içinde tek nefes alabildiği yer olan varendadan izlemişti. O zaman "Acaba daha ne yaşayabilirim ki?" derken her şeyi gözünde büyüttüğünün farkında değildi. Kendisi hakkında planlananların farkında olmadığı gibi...
Çocukları bulduğunda ise Jungkook tarafından hiç de iyi karşılanmamıştı. Bakışları ve huyları eskiyi andırsa da kendisine karşı içinde bulundurduğu nefret hissini hissedebiliyordu. Jin'in önce bir şey isteyecekmiş gibi anlaşma teklif edip daha sonra başka bir şey söylemeden üniversite kaydını yapmasına yardımcı olması da farklı bir ayrıntıydı. Başka bir şey olduğuna adı gibi emindi.
