tamamlandı•
Gürültünün çirkinliği ne kadar tırmalarsa zihnini, sessizliğin uğursuzluğu da o kadar uyuşturur bedenini. Ortası yok ve geç bile kaldık.
Kurtlar ulumaya başladı.
Zamanı geldi.
Çalan davulları duyabiliyor musun?
...
Eveeeeet, bu bölümde düşüncelere odaklıyız. Biraz Jungkook ve Bae'nin zihnine girelim mi? Çok yorum bekliyorum :') Sondaki açıklamaya da göz atarsanız sevinirim. İyi okumalar💕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kafası karışan olursa diye; kalın italikSuga, italik olanlar Jungkook :) Bölüme bilerek şarkıları, çeviri kanalından koydum. Uyumuna şaşıracaksınız; Çünkü NF~.~ - Got You on My Mind
''Sandalyeleri kendi yerleştirdiğini, Zihnini kirletenin kendi olduğunu düşünüyordu. Ama her çocuk etkilenirdi süper kahramanlardan... -Suga''
***
Genç adam, Kasım ayının soğuğu getirmesiyle boşalan bahçenin keyfini çıkartmak için kendini dışarıya atmıştı. Etraftaki birkaç arkadaş grubunun, kendisinin aksine hızla kafeteryaya gittiğini gördü. Kiraz ağaçlarının çıplaklığı havayı daha net gösterirken, bej rengi ceketini çıkararak yastık olarak kullandı. Bir müddet soğuğun kendini kucaklamasına izin verdi. Sararmış çimenlerin üzerinde uzanırken, bir sonraki derse kadar kafayı dinleyebileceğini düşünüyordu... ta ki; o konuşana dek.
Odayı havalandırmaya mı karar verdin?
Zihninin duvarları çatlamış, tek sıra halinde dizili düşünceleri ortaya saçılmıştı. Bu her insanda olabilirdi; dağınık olduğu, giysilerini katlamak yerine köşedeki koltuğa fırlattığı, birkaç gün düzenli yemek yemediği... Ama Jungkook'ta olmazdı, olmamalıydı. O düzen hastasıydı. Bir sonraki adımını düşünüp planlamalı ve ona uymalıydı.
Şimdi de beni yok sayıyorsun, bu mükemmel.
Gözlerini kapattığında odanın ışığı yandı. İkisi boş, diğeri siyah üç sandalye belirdi; Suga ile göz göze geldi.
Yok saymıyorum.
Ah, hayır... Tam da öyle yapıyorsun. 'Böyle olmasını ben istemedim, bu çöplükte yaşamayı ben tercih etmedim.' Bunları düşünüyorsun. Tekrar ve tekrar.
Çünkü... istemedim, ben tercih etmedim.
Yanılıyorsun, Jeon. Bu odanın kapısını çalan ben değildim ya da Junghyun. Sen kendi elle--
Diğerinin sözünü keserek duvara doğru adımladı, genç adam. Sesi umursamaz ama kibirliydi. Çöplüğüyle gurur duyuyordu.
Evet, evet. Ben kendi ellerimle sizi yaratıp etrafınıza bir duvar ördüm. Ortaya bir zihin, etrafına üç sandalye koydum. Kendime saygımı umursamadan, hayatımı bir parazitin almasına müsade ettim... odanın köşesine çekildim. Evet, ben yaptım. Bunları her zaman söylüyorsun.
