Bol bol yorum beklediğim bir bölüm :)
İyi okumalar 💕Boyce Avenue- Titanium (Cover)
''Bir katilin tetiği çekerken düşündüğü tek şey;
Hedefi vurup vuramayacağıdır.
Kurşunun geri sekip kendisine saplanacağı değil.
-Jin''***
Kim Seok Jin, sürprizlerle dolu bir adamdı.
Hayatının her alanında, diyerek cümleye başlayamazdınız; çünkü hayatı ufak bir alan üzerine kuruluydu. Kardeşleri ve işi. Fazla kıvrak bir zekası ya da olağanüstü yetenekleri yoktu. Sıradan insanların arasında kendini belli eder, yeteneklilerin ise arkasında durur; tökezlediklerinde sırtlarından tutup destekler ve güvende hissetmelerine neden olurdu.
Yaptığı birçok araştırmalar, sunumlar, altına imzasını attığı her işte kendi benliğini gösterirdi. İlkbaharın geldiğini, taze kiraz çiçeklerinin rüzgara kattığı hoş esinti ile anlayabileceğiniz ve etkisi altına girebileceğiniz gibi, onu da binlerce kişinin arasında, hiçbir çaba göstermemesine rağmen fark edebilirdiniz. Konuşurken kullandığı ses tonu, ufak jestleri ve doğrudan göz bebeğinizi hedefleyen isabetli bakışları... sizi ne düşünmenizi istiyorsa ona ikna edebilirdi.
Kim Seok Jin, ne istediğini bilen bir adamdı.
''Sadece insan olduğumuzu düşünebilirsiniz...''
Düzgün diksiyonu ve tonlaması yerinde olan konuşması, konferans salonunda, beyaz önlüğünün yakasındaki mikrofon sayesinde net duyulabiliyordu. ''Elinizden bu kadarı gelebilir, kendinizi küçümseyebilir ama aynı zamanda herkesin elindekine göz dikebilirsiniz. Çünkü insansınızdır ve siz de her türlü eksiklik bulunabilir. Bu çok normal. Yedinci sınıfta performans ödevinizi çizgili kağıda yazmayı tercih ederken, sıra arkadaşınızın çoktan beyaz kağıt üzerine yazmaya alıştığını görebilirsiniz. Hayatı kolaylaştırmak adına yapılan icatları gereksiz veya zaman kaybı bulabilirsiniz. Güzel pasta yapmak ister ama uğraştırıcı olduğu için ne gerek vardı bu kadar malzemeye diyerek vazgeçebilirsiniz. Fantastik kurguları beğenmeyebilir, yeri geldiğinde sırf bir saniyelik ya da satırlık hata yüzünden eleştirebilirsiniz. Bunların hepsi... sizin görüşleriniz.''
Birkaç adım öne gelerek sahneni ortasında durduğunda dudaklarını birbirine bastırdı. ''Ama can sıkıcı bir nokta var ki; hepimiz gerçeği biliyoruz. Hepimiz birkaç denemeden sonra beyaz kağıda yazabileceğimizi, kendimize göre daha yararlı gördüğümüz bir icat yapabileceğimizi biliyoruz. Evet, o pastanın malzemeleri çok ve uçarı. Cidden bu kadarına gerek yoktu. O zaman; sen daha kullanılabilir bir şeyler ile yapıp evindekiler ile yetinseydin. Evet, o fantastik filmdeki ejderha sahnesi oyuncak gibi duruyordu, ağzından çıkan ateş emojiyi andırıyordu, yazılan kurguda eksiklikler vardı, yazar bu kısımda çok bilgi vermemiş ve kendi hayal aleminde uçmuştu. Çünkü gerçekte böyle şeyler olmazdı. O zaman...''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
cuHd | Jungkook
Fanfictamamlandı• Gürültünün çirkinliği ne kadar tırmalarsa zihnini, sessizliğin uğursuzluğu da o kadar uyuşturur bedenini. Ortası yok ve geç bile kaldık. Kurtlar ulumaya başladı. Zamanı geldi. Çalan davulları duyabiliyor musun? ...