tamamlandı•
Gürültünün çirkinliği ne kadar tırmalarsa zihnini, sessizliğin uğursuzluğu da o kadar uyuşturur bedenini. Ortası yok ve geç bile kaldık.
Kurtlar ulumaya başladı.
Zamanı geldi.
Çalan davulları duyabiliyor musun?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Geçmişe bakarak kin beslemek zor değildi. Jungkook'un kadehi kırarak başlattığı kıyametin hemen ardından o kız da bedenini boşluğa bıraktığında, kalabalıkla yalnız kalan ben; günah keçisi oldum.''
-Y
***
Genç adam dilini yanağında gezdirip başını iki yana sallayarak keyifsiz bir gülüş sergiledi. Jimin'in motorunu yarısı kesilmiş olan ağacın yanına bırakmıştı. Kendisinin bebeği -motoruna bebeğim diyen insanlardandı maalesef- zincirlenmesine rağmen Jimin'inki öylece garaja bırakılmıştı. Anlaşılan Jin hyungu, sözünü dinlemeyecek kişinin Jungkook olduğunu düşünmüş ve Jimin'e daha fazla güvenmişti.
Ama Jimin yoktu.
İşte bu yüzden Bae Ra'yı buraya, sönmüş ama külleri hala taptaze olan bu volkana çağırmaya cüret edenin kim olduğunu gayet iyi biliyordu. Tuğla yığınlarının üzerini hıncını alırmışcasına sert adımlar ile ezerken, ayağının altında kalan duvar kalıntılarının etrafını çevirdiğini ve yüzüne çarptığı tanıdıklık hissini nefret dolu bakışlarla karşılıyordu.
Cehennem denen şey uhrevi değil miydi? Yeryüzünde ne işi vardı?
Dün gece genç kız kollarında uykuya daldıktan hemen sonra, onu yatağına yatırmak için odaya girmeseydi ve komidinin üzerindeki bu lanet kağıt kendisi yerine Bae Ra'nın eline geçseydi... ne olacaktı? Muhtemelen aynı Jungkook'un yaptığı gibi saklayacak ve gün doğar doğmaz soluğu bu harabe yerde alacaktı. Hem de kendini bulmaları için geride hiçbir ipucu bırakmadan. Peki ya sonra? Önünde, içe doğru çöküp çukurlaştığı için yuvarlak bir uçuruma benzeyen bu yerin başında etrafa meraklı bakışlar atarken nasıl hissedecekti? Kokular konusunda en az Jungkook kadar hassasken, havada somut bir şekilde gezinen leşliğe yüzünü buruşturmadan dayanabilecek miydi?
Ve belki de en önemlisi... burada... tam Jungkook'un ayaklarının altında kalan kısımda dururken, gözlerinin önüne sedyeye yatırılan ufak bedenlerin gelmesini engelleyebilecek miydi?
Jungkook engelleyemiyordu.
On altı yıl öncesine geri dönmüş gibiydi.
Beyaz önlüklü adamların ellerindeki dosyalar ile etrafında gezdiğini, önlerindeki bilgisayarlarda hologram şeklinde beliren vücutları incelediklerini, verdikleri ilaç miktarındaki kararlarını duyabiliyordu. Öndeki büyük cam sayesinde ise hemen aşağıda gözüken beş bedeni, başlarında dikilen ve tek tek serumları kontrol eden Doktor Kim ve Oh'u, diğerlerinin aksine adamları hissettiği anda gözleri aniden açılan çocuğu görebiliyordu. Sadece ama sadece beş yaşında ne olduğunu anlamadığı için tedirgin olan, ilaçlara bağışıklığı olduğu için değil; zihnindeki sesleri susturamadığı için uyuyamayan minik Kook'u...
