tamamlandı•
Gürültünün çirkinliği ne kadar tırmalarsa zihnini, sessizliğin uğursuzluğu da o kadar uyuşturur bedenini. Ortası yok ve geç bile kaldık.
Kurtlar ulumaya başladı.
Zamanı geldi.
Çalan davulları duyabiliyor musun?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tamam. Suga sizin kurtuluş biletiniz olsun... Peki ya Bae Ra?"
***
''Bu iş gittikçe boka sarıyor.''
Hoseok elindeki bardağı hızla masaya bıraktığında içindeki kahveden birkaç damla sıçrayarak beyaz zeminde yuvarlak lekeler bıraktı. Taehyung yutkundu, aklındaki düşünceler birbirinin içinden geçerek bütün algılarını kapatmıştı. Öyleki normalde ağzını bozmayan hyungunun bile ağzının içinden mırıldandığı küfürleri duymuyor, onunla dalga geçmiyordu.
Çoktan iki gün geçmişti. Saat akşam dokuzu gösteriyordu, kış olduğu için hava kararmıştı.
''Miting yarın öğlen 12'de başlayacakmış. Özel şirketlerin bile çoğu bugün fazladan mesaiye kalarak yarın Mavi Saraya gitmeyi planlıyorlar, Başkanın karşısındaki aday oldukça güçlü ve güvenilir görünüyor, bu yüzden halk heyecanlı. Sokak satıcıları tezgahlarını kapatacak. Saraya gidemeyenler canlı yayını izlemek için kafeleri tercih edecekler, birçok mekan bir günlüğüne menülerde indirim yaparak müşteri çekmeye çalışıyorlar.''
Namjoon derin bir nefes alarak geriye yaslandı. Aşağı depoya ondan başka kimse inmiyor, bilgi toplamak için uğraşmıyordu. ''Seul şu anda bile bizim için güvenli değil. Jin hyungla konuşup bu gece ayrılalım buradan.''
Taehyung titremesini durdurmak için dudaklarını birbirine bastırdı.
Jimin'den hiçbir işaret yoktu, gelmeyecekti. Suga yanlarındaydı ama Jungkook yoktu. Bae Ra tükenmişti, Jungkook'un geri dönmesi için bir sebep yoktu.
Düşmüşlerdi ve camdan ibaret olan kaleleri kırılmıştı.
''Neden sadece vazgeçmiyoruz?''
''Sen ne dediğinin farkında mısın?''
''Farkındayım, hyung.''
Taehyung gözlerini beyaz masadan ayırmadan yanıtladı Hoseok'u. Çok değil, geçen ay bu masada hep birlikte yemek yedikleri sahne gözlerinde canlanıyor, her ne kadar Jin ile araları kötü gibi olsa da hissettiği mutluluğu hatırlıyordu. ''Neden sürekli savaşmayı ve zor olanı seçiyoruz ki? Sadece vazgeçelim... bırakalım artık ne olacaksa olsun...''
''Taehyung, kendine gel,'' dedi Hoseok, bakışları oldukça ciddiydi. ''Mitingin olması her şeyin bittiğini göstermez. Vazgeçmeyeceğiz.''
''Neden?''
Namjoon araya girdi. ''Çünkü bunu hak ediyoruz. Duyguları hissetmeyi... her ne kadar acıtsa da.''
Elini uzatarak Taehyung'un omzunu kavradığında, ''Jin hyungun seni oraya gönderirken tereddüt etmesinin en büyük sebebi Yoongi ve yanındaki kızın gözlerindeki boşluğu fark etmendi.'' dedi ve başını yana eğerek genç olanla göz göze geldi. ''Sadece hissetmeyen ya da acıdan hissizleşen insanlar öyle bakabilirler, Taehyung. Biz sevginin değerini bilerek bu yaşa kadar geldik ve ben canım pahasına yemin ederim ki... bu hazineyi kaybetmemize izin vermeyeceğim. Bizi o psikopatın eline bırakmayacağım.''
