Wanna Have

95

[Khee: alam niyo na sasabihin ko. 😂]

Jaenin's

I could still clearly remember the moment I opened my eyes from a deep sleep.

-

"Si Jisung? Is he fine?" were my first words to the person who sat beside my bed, Woojin.

"Nasa kabilang kwarto siya. And yes, he's fine. Don't worry. Sasamahan kita mamaya." mahinahon niyang sagot sa akin.

"Mama! You're awake!" my daughter, Soojung barged in the room and ran to me with her arms open wide.

-

I did my best to recover quickly. Gusto ko maayos na ang kalagayan ko sa oras na magising ka. Gusto kong kami ni Soojung ang una mong makikita sa oras na bumukas ang mga mata mo.

I couldn't wait for the day, that specific moment when you'll open those beautiful orbs of yours.

They wanted me to rest for a bit but I couldn't waste any time. Gusto kong ako na ang mag-alaga at magbantay sa'yo sa mga susunod pang araw hanggang sa oras ng paggising mo.

I never wanted not to see you.

I missed you so much. I always prayed day and night for you to finally wake up.

I never got tired. And I will never grow tired of waiting for you.

Hindi muna ako bumalik sa trabaho ko dahil gusto kong sa inyo ni Soojung ang lahat ng oras ko. Saka na ako babalik kapag okay na okay ka na.

I watched while you slept peacefully. Those beautiful eyes, your perfectly pointed nose, together with a pair of red lips to complete. Your were beautiful.

But not as beautiful as when you were awake.

Days and weeks passed. I admit I started losing my hope but I kept on telling myself not to. May tiwala akong hindi mo kami iiwan.

I smiled as I remember how you confessed.

-

"Nagseselos ako!"

"Naiinis ako, naiirita ako tuwing makikita ko kayo ni Woojin. Naiinis ako tuwing makikita ko kung paano ka ngumiti at tumawa kapag magkasama kayo. Naiinis ako, naiinis ako kapag niyayakap ka niya, kapag kinukulit ka niya, kapag naglalaro kayo, kapag pinapatawa ka niya, kapag binabago niya yung mood mo. Naiinis ako, Jaenin. Naiinis ako kasi nagseselos ako!" ginulo niya yung buhok niya sa sobrang inis.

Hindi ko na alam kung ano pang sasabihin ko. Para akong naubusan ng dialog. Para akong nadrain lalo nung narinig ko yung sinabi niya. Hindi ko alam kung paano ako magrereact. Naghahalo-halo na lahat sa loob ko.

Nanlaki yung mga mata ko nung nilapitan niya ako at tinitigan nang diretso sa mata.

"Selos na selos ako pero hindi ko alam kung anong gagawin ko. Mahal kasi kita, Jaenin. Mahal kita."

"I'm sorry. Sorry for leaving you confused. Natatakot kasi ako sa pwedeng mangyari kung kikilos ako basta-basta. Gusto ko bago ako gumawa ng move, sigurado na ako sa kahihinatnan. Gusto ko planado lahat. Ayoko kasing makasakit at masaktan."

-

Natatawa na lang ako tuwing naaalala ko yon. Ang cute, pero ngayon ang cringey niya na.