https://drive.google.com/file/d/1-3XPQT2Gn9FnR1dfupZslWTfGfad82eZ/view?usp=sharing
Karizmatik, yakışıklı, işinde oldukça başarılı olan çapkınlıklarıyla da nam salmış bir adam.
Masum, çekici bir o kadarda güzel olan, zaman zaman aşkın gözü kördür fel...
Bölüm Şarkılarımız: Ebru Tuncel / Kıskanırım Seni Ben - Barış Manço/Kara Sevda
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Ertesi Gün-
Genç adamın, yapılan tetikler sonucunda iki hafta sahalardan uzak kalacağı belirtilmişti. Bu sürede istirahat edecek, gerekli çalışmalarına sağlık ekibiyle beraber salonda devam edecekti. Arda, Çiğdem'i gelmemesi konusunda bir türlü ikna edememişti. Anıl da bu süre zarfında kendisini yalnız bırakmayan bir diğer kişi olmuştu. Ailesi de telefonla arayıp durumunu yokluyordu sürekli zaten. Dedesinin yanında oldukları için gelmemeleri için ufak yalanlar söylemiş, ufaklığıyla kendisine zaman yaratmıştı. Anıl da bu konuda sağ olsun çok yardımcı olmuştu. Gördüğü ilgiden çizdiği görüntünün aksine fazlasıyla memnundu. Şanslı adam olduğunu kabul etmesi gerekirdi.
'' Gelmene gerek yoktu aslında...''
'' Sen hâlâ konuşuyor musun ? '' dedi yalancı bir kızgınlıkla.
Arda biraz da işine geldiğinden hemen sessini kesmiş, bu ilgiden şikayetçi olmayarak onun komutlarına uymuştu. Kız arkasına geçip montunu açınca aceleyle kollarını geçirmişti. Çiğdem hızla önüne geçip boğazına kadar fermuarını çekmişti. Arda'nın içi bu anaç tavırlarla daha çok ısınmıştı. Bu kız giderek hayatında daha büyük bir yer kaplamaya başlamıştı. Her yaptığıyla derin bir iz bırakıyordu ve Arda, her bir izi anlamlandıracak kelime bulamıyordu. Kız sanki, beş yaşındaki çocuğun bakımını üstlenmiş bir ebeveyn gibi davranıyordu ya da her sabah eşini işe uğurlayan ilgili bir eş gibiydi. Her işine ayrı bir özen, ayrı bir titizlik hepsinden önemlisi de ayrı bir sevgi katıyordu. Bu düşünceler yüzüne aydınlık, ferah bir ifade kazandırırken dudaklarını kımıldatmıştı.
'' Teşekkür ederim ufaklık...''
Çiğdem gözlerini o an Arda'nın yakışıklı yüzüne odaklamıştı. Gözlerinde gördüğü minnet duygusu, ona karşı koyamadığı aşk duygusunu daha da perçinlemişti. '' Arkadaşlar bugünler içindir Arda Akın,'' dedi göğsü kabarırken. Arda da karşılığında sevimlice sırıtmıştı ama illaki bu anlarını bozacak birileri çıkardı meydana. Bu sefer mevzularına maydanoz olan kişi Arda'nın çocukluk arkadaşı da olan doktor Anıl beydi.
'' Araba hazır dostum.''
'' Biz de hazırız zaten. Şuradan biran önce çıkalım mümkünse,'' derken olduğundan da bezgin çıkmıştı sesi. İkili ona gülümserken 'Ne?' dercesine bakmıştı yüzlerine. Buranın tuzsuz yemeklerinden, o zırtapoz Cantürk'ten, kendisinin bir içine düşmediği kalan gözü dönmüş hemşirelerden bir an önce kurtulmak istemesi kadar doğal bir şey olamazdı. Koridorda istenmeyen adamla karşılaştıklarında yine aynı şey olmuş, daha adamı görür görmez gerilmişti. Çiğdem'e selam vermesi üzerine de hepten zıvanadan çıkmıştı. Bu ne cüretti böyle?
Dişlerini birbirine bastırırken elini de sahiplenircesine Çiğdem'in omzuna attı. Kolunun altında küçülen kız da şaşırmışa benziyordu. Daha çok ayağının yürümekte zorlandığından dolayı destek aldığını düşünmüş de olabilirdi tabi ama Arda tam aksine haddini aşan bir adama yerini belli etmeye çalışıyor, bu kız benim dercesine ona meydan okuyordu! Ama herif o kadar yüzsüz ve zevzekti ki buna sadece alayla gülmüştü. Arda da haliyle siniriyle ortada kalmıştı.
