https://drive.google.com/file/d/1-3XPQT2Gn9FnR1dfupZslWTfGfad82eZ/view?usp=sharing
Karizmatik, yakışıklı, işinde oldukça başarılı olan çapkınlıklarıyla da nam salmış bir adam.
Masum, çekici bir o kadarda güzel olan, zaman zaman aşkın gözü kördür fel...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastaneden taburcu edilmesinin üzerinden tam olarak dört gün geçmişti. Bu süre içinde Arda'yı beklese de o günkü karşılaşmaları son olmuştu. Kalbi kırılmıştı, genç kızın. Kendisini içten içe maçları vardır diye teselli ederken bir yandan da Yasemin'i, ''En son ne söyledi, tekrar et,'' diye sıkıştırıp duruyordu. Yasemin bıkmadan usanmadan tekrar etse de Çiğdem dediklerine pek inanmıyordu. Eğer kendisi için dediği kadar endişelenmiş olsaydı, dün de, bugün de, ilk günkü gibi yanında olur, varlığıyla da bunu hissettirirdi.
Tabii Çiğdem'in bilmediği şeyse Arda'nın onu sandığından daha fazla merak etmesi ve önemsemesiydi. Çünkü genç adam, her gün, saat başı Anıl'ı aramış, neredeyse kafasının etini yiyerek kızın durumu hakkında bilgi toplamıştı. Kendisini o anlarda hastaneye gitmemek için zor tutsa da direnmişti. Ancak kendisiyle olan bu iç mücadelesi, genç kızın taburcu olmasının ikinci gününde ne olacaksa olsun felsefesine ayak uydurmasına kadar sürmüştü. Birden elindeki çiçeklerle yurdunun önünde bulmuştu kendini. Ama görmeyi arzuladığı tablo kesinlikle bunlar değildi. Aslan ile olan hallerini görünce ne kadar büyük bir aptallık yaptığına kendisini inandırmış, hıncını da elindeki çiçekleri sertçe yere atıp üzerinden arabasıyla geçerek almaya çalışmıştı. İşte bu yüzden, genç kızı aramıyor, sormuyor ve onu merak etmiyordu! Çünkü ufaklığının ihtiyacı olan şeyin artık kendi şefkati olmadığına emindi!
Genç kızın bir diğer sevindiği şeyse bu olayın basına sızmamış olmasıydı. Çünkü en çok bundan korkuyordu. Ailesi bu olanları bir bilse, bırak yürekleri kaldırmamayı, ilk işleri kendisini okulundan almak olurdu. Bunu sağlayanın da kim olduğunu elbet biliyordu. Arda Akın! Ne olursa olsun o adama koca bir hayat borçluydu. Ne yapıp edip ona teşekkür edecekti; hem de yakaladığı ilk fırsatta yapacaktı bunu...
******
Aslan, yine okul sonrası kendilerini yurda kadar bırakmıştı. Onla Yase'yi böyle atışmadan görmek genç kızın gözlerini yaşartıyordu. Birbirinin boğazına asılacak şekilde davranmalarına rağmen sıkılı dişlerinin arasından cümlelerin sonlarına arkadaşım sözünü eklemeleriyse en komik olanıydı.
'' Şu kapıyı açar mısın arkadaşım ? ''
'' Tabi arkadaşım! ''
Başını iki yana salladı Çiğdem. Kendisine porselen bebek gibi davranmalarından dolayı iyicene sıkılmaya başlamıştı. Çocuk da değildi ki artık. Kendi başının çaresine gayet güzel bakabilirdi. Bu kadar özene gerek yoktu; üzerine düşmelerine de tabii...Arda Akın'dan sonra bu ikiliyi hiiiç çekemeyecekti doğrusu. Birileri büyüdüğünü kabullenmeliydi artık!
'' Karnın aç mı ? ''
''Öyle rahat mısın peki ? ''
'' O yastık sanki olmadı Çiğdem ha ? Sırtını acıtır şimdi. Merhem...merhemini süreyim mi ? ''
