Bu enerjiyi okula kadar muhafaza etmeyi başarmıştım. Sınıfa Girdiğimde de iyi hissediyordum. Ta ki Ariel, sırıtarak dersin edebiyat olduğunu söyleyene kadar…
Üstelik bu fikre alışmaya dahi fırsat bulamadan Mrs. Carrie Bubbly, arkasından kovalayan varmış hissi yaratan yürüyüş tarzıyla içeriye girmişti. Kızıl düz saçları, hızlı yürüyüşünden kaynaklanan rüzgârın etkisiyle savruluyordu. Tam sınıfın ortasına gelince durdu.
"Dersimize güzel haberlerle başlamak istiyorum." dedi. Sınıfın tepkisini anlamak için gözlerini sıralarda gezdirdi. Herkes, benim gibi boş ve anlamsız bakışlarla onu süzüyordu. Sonra devam etti:
"Ne kadar heyecanlandığınızı gözlerinizden okuyabiliyorum. Çocuklar, bir tiyatro oyunu sahneleyeceğiz. Ne harika değil mi?"
Bu kadının gözlüklerini mutlaka incelemek lazımdı. Kim mutlu olurdu ki böyle bir şeyden?
"Evet, kesinlikle harika!" diye karşılık verdi arkadan tanıdık bir ses.
Ariel'i hesaba katmayı unutmuştum. Arkaya dönüp ona pis pis baktım. Mutluluktan ağzı kulaklarına varıyordu. Bakışlarımın farkına bile varmadı. Mrs. Bubbly devam etti:
"Hayatım, tabii ki seni oyuncular arasında görmek beni çok sevindirir." dedi Ariel'a.
Tabii ya! Bu tiyatro tezgâhında Ariel'ın mutlaka parmağı vardı. Ariel'ın kendisi gibi tiyatroya zaafı olan Carrie Bubbly'yi ikna etmesi hiç de zor olmamalıydı. Bu şartlar altında oyunun adı da belliydi: Romeo ve Juliet!
"Önce bir oyun seçmeliyiz. Bence hepimizin bildiği bir oyun olmalı."
Gözlüklerini düzeltirken, yanlardaki renkli boncuklar, birbirine vurup şıkırdadı. Sözlerine devam etti:
"Romeo ve Juliet'in çok uygun olacağını düşünüyorum."
"Bingo!" dedim içimden. Tahminim doğru çıkmıştı. Mümkünse ben hiç katılmamayı tercih ediyordum. İsteyen oynayabilirdi.
"Hepinizin mutlaka sahnede göreceğim, performansınıza göre not alacaksınız."
Sıkıntıdan neredeyse bayılmak üzereydim. Daha da kötüsü Mrs. Bubbly'nin sürprizleri devam ediyordu:
"Sınıftan herkesin kendisine bir eş seçmesini istiyorum. Değerlendirmeyi hep birlikte yapacağız. En başarılı çift, hem rolü alacak hem de en yüksek notu."
Kendimi Juliet olarak hayal edince kusacak gibi oldum. Diğerlerinin ne durumda olduğunu merak ediyordum. Arkama döndüğümde, yine ilk Ariel'ı gördüm. Aşırı mutluluktan hala ağzı kulaklarındaydı. Bu yüz ifadesini biraz daha devam ettirirse, büyük ihtimalle normal haline dönemeyecek ve estetik cerraha ihtiyacı olacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAKLANANLAR
Science Fiction"Eğer farklıysak..." Kelimeler boğazında düğümlenmiş, cümleyi tamamlayamamıştı. "Biz kardeşiz. Bundan en ufak bir şüphe duymuyorum." diyerek yatıştırdım onu. Sonra devam ettim: "Ama elbette tuhaf olan şeyler var. Mesela; genetik yapımız inanılmaz de...
