Mingျပည္ေထာင္ကေန အျပန္လမ္းခရီးကေတာ့လွပလြန္းသည္။ Luliေဝါယာဥ္တံခါးကိုဖြင့္ကာေဘးပတ္ဝန္းက်င္ေတာင္တန္းအလွေတြကို ခံစားေနသာ္။ေဝါယာဥ္ကသာမန္ႏႈန္းနဲ႔ပဲ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕သြားေနတာမို႔ မူးေဝတာမခံစားရဘူး။ ShiHongေလးက အထူးလုပ္ထားတဲ့ ပုခက္စင္မွာအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ Luliရႈခင္းၾကည့္ေနရင္း ေဘးကေနျမင္းစီးလာတဲ့ LaoZiနဲ႔ အၾကၫ့္ခ်င္းဆံုမိသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမပါတဲ့ LaoZiက Luliနဲ႔ေတာင္ရုပ္ဆင္တယ္လို႔ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့အေတြးေတြးမိသည္။LaoZi ႏႈတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊးရိပ္ၿပီးမွေပၚလာတဲ့မွဲ႔က ShiHongရဲ႕မွဲ႔နီေလးနဲ႔ဆင္သေယာင္။
" ဆရာLaoZi မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္။ "
LaoZi ခ်ိဳသာစြာၿပံဳးျပလိုက္သည္။ Luliကို အနီးကပ္ျမင္ရတာပဲ သူ႔အတြက္ေက်နပ္ေနပါၿပီ။
" ဟိုေရာက္ရင္လည္း ကြၽန္မကို နန္းတြင္းစည္းမ်ဉ္းေတြ သင္ေပးပါဦးေနာ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာခ်က္ေကြၽးတဲ့ ဝက္သားနီခ်က္က အခုထိမေမ့ေသးဘူး။ ထပ္ခ်က္ေကြၽးလို႔ရမယ္မလား။ "
" အရွင္မေတာင္းဆိုတဲ့အခ်ိန္တိုင္း အသင့္ရိွေနေပးပါ့မယ္။ "
"ကြၽန္မကို အရမ္းရိုရိုေသေသမေျပာပါနဲ႔ေနာ္။ အသားမက်လို႔ပါ။ ဆရာက ကြၽန္မရဲ့အေဖလိုမ်ိဳး ရိုေသရသူမို႔ ဝန္ေလးတဲ့စကားမ်ိဳးမေျပာပါနဲ႔။ "
" ဟုတ္ပါၿပီခင္ဗ်ား။ "Luliက ShiHongကို လက္ၫွိုးထိုးျပကာ LaoZiျမင္ေအာင္ျပသည္။
" ဆရာ သမီးငယ္က ဘယ္သူနဲ႔ပိုတူလဲသိလား။ "
LaoZi ျမင္းကိုေဘးအနည္းငယ္ကပ္ကာ ကေလးကိုၾကည့္သည္။ေနာက္ၿပီး သူပီတိျဖစ္သြားတယ္။ ခ်စ္စရာေျမးမေလးက သူ႔လိုမွဲ႔နီေလးပါေနသည္။
" အရွင္မင္းႀကီးနဲ႔ပဲတူတယ္လို႔ေျဖသင့္လား။ ဒါမွမဟုတ္ဆရာနဲ႔ဆင္ေနတာလား။ေသခ်ာတာကေတာ့ မ်ိဳးရိုးလိုက္တာတစ္ခုပါေနတယ္။ "
LaoZiတို႔ဘက္က အမ်ိဳးေတြက မွဲ႔နီတစ္ေနရာမဟုတ္တစ္ေနရာပါလာၾကသည္။ အဘိုး အေဖ သားေျမး အထိ လက္ဆင့္ကမ္းလာၾကတဲ့မွဲ႔အမွတ္သားေလးက ShiHongမွာ ထပ္တူက်ပါလာသည္။ ေယာက်ာ္းေလးမဟုတ္ေပမယ့္ မ်ိဳးရိုးမတိမ္ေကာတာကို LaoZi ေက်နပ္မိသည္။
YOU ARE READING
My Rude Husband ( Zawgyi and Unicode )
Historical Fiction✨Edit Version✨ 💡 Own Creation 💡 #Do not repost