VAMPIRE | yoonmin

'4.3'

Yoongi gece banyodaki suyu kapatmıştı fakat gördüğüme göre etraf bayağı ıslanmıştı. Sabah birilerinin temizleyeceğini de söylemişti fakat bu o an pek umurumda değildi.

Gecenin geri kalanında Yoongi'nin kollarının arasına girmiş ve sabah uyanana kadar orada kalmıştım.

Sarılırken çıplak olan vucutlarımız ikimizi de rahatsız etmiyordu.

Anlayacağınız normalde olsa yapmayacağım şeyleri yapmaya son hızda devam ediyordum.

Birinin yanında kendimi bu kadar iyi hissetmek kulağa korkunç geliyordu.

Sanki ileride bir gün giderse bir daha bu kadar mutlu olamayıp asla kendini bu kadar iyi hissedemeyecekmişsin gibi geliyordu.

Gitmeyeceğini biliyordum, gidemezdi zaten.

Peki ya ben. Bir gün ölecektim ve onu burada sonsuza kadar tek başına bırakmak zorunda kalacaktım.

Sonsuz kadar büyük bir boşluğa onu terk etmek istemiyordum.

Eğer bunun için elimden bir şey gelse sonsuza kadar Yoongi ile kalabilmek için her şeyimi feda edebilirdim.

Hayatım boyunca ilk defa doğruyu bulmuşken onu terk etme fikri kendimi iğrenç hissettiriyordu.

Bencilmişim gibi.

Enseme değen dudaklar sayesinde boş gözler ile baktığım duvardan gözlerimi çekmeyi başarabilmiştim.

"Neden daldın yine?" Sesini duyunca üzerimdeki örtüyü çekiştirerek ona doğru döndüm ve çenesini avucuna doğru yaslayarak bana baktığını gördüm "yok bir şey" tek kaşını kaldırarak gözlerime bakıp başını iki yana salladı "anlat bana Jimin, beynini kemireceğine bana anlat ki sana yardım edebileyim"

Gözlerimi birkaç saniyeliğine sımsıkı kapatmış beynimdekileri toparlamaya çalışmıştım. Yoongi uzanıp gözlerimden öpene kadar ne kadar sıkı kapattığımı fark edememiştim bile.

"Ben seni bırakıp gitmek istemiyorum." Yüzüme baktıktan saniyeler sonra elini çenesinden çekip kollarını iki yana açınca ona yaklaşıp kollarının arasına girdim. "Kendimi bu yüzden kötü hissediyorum" eli çıplak sırtımda gezerken çenesini saçlarımın arasına yerleştirdi "bunun için kendini kötü hissetmene gerek yok"

"Elimde değil Yoongi, ben seni tek başına bırakıp gitmeyi hiç istemiyorum" gözlerim sulanırken Yoongi sırtımdaki elini durdurup belimi okşadı "dolabımdaki kazık ne güne duruyor" kaşlarımı çatıp göğsüne hafifçe vurdum.

Böyle şeyleri nasıl bu kadar kolay söyleyebiliyordu!

"Öyle bir şeyi aklından geçirme bile" hafifçe geri çekilip yüzüne baktım. Ciddi suratımı daha iyi görmesi gerekiyordu. "Bana öyle bakma Jimin, ciddiyim. Şu hayatta değer verdiğim iki üç kişi var onları da bir şekilde kaybedersem-"

"Söyleme ama lütfen Yoongi, ben bunları duymak istemiyorum" başını sallayıp sırtını yatağa vererek tavana bakmaya başladığında elimi yastık ve yanağının arasına koyup ona bakmaya başladım.

Çok güzeldi.

Dünyadaki tüm insanları bir şekilde günaha sokabilecek kadar güzeldi.

Bana ait olduğunu bilmek bu yüzden gururumu okşarken, benim gibi birini sevmesi bir yandan tuhaf geliyordu.

Sonuçta ben bendim işte.

Vampirler ve insanların arasındaki dengeyi sağlamaktan başka özel bir yanım yoktu.

Böyle söyleyince kulağa daha özel ne gibi bir şey bekliyorsun diye düşünebilirdiniz fakat ben özel falan değildim işte.

Senelerce kendi halinde yaşamış tüm diğer insanlar gibi aptalca şeyler yapmış biriydim.