💫Dans Öğretmeni💫 PJM✔

☆Kırgınlık☆

《Jimin'den》

Rj.An: İnanamıyorum sana Rijin nasıl bizden saklarsın ya başına bir şey gelseydi ha.?! O adam sana bir şey yapsaydı.?!

Teyzenin endişelenmesi gayet normal fakat Bayan Choi evlerine geldiğimizden beri hiç bir kelime etmeden elleriyle oynuyordu. Attığım yumruktan sonra ortalık karışmıştı ve ben o şerefsizin Bayan Choi'ya bir şey dediğini sonrada piç sırıtma ile gittiğini görmüştüm zaten o andan beridir böyleydi. Ailesini endişelendirmek istemediği için onlara söylemediğini biliyordum ama keşke anlatsaymış.

Js: Tamam anne sakin ol artık.

Annesi kafasını sallayıp koltukta oturan kızına sarıldı. Bayan Choi ise beklemeden karşılık vermiş ve ağlamaya başlamıştı. Ne demiş ola bilir ki bu kadar fazla etkinlemiş.?

Rj.An: Özür dilerim kızım sadece senin için endişelendim birdaha benden bir şey saklama olur mu.?

Rj: Ol-olur anne.

Ben: Bayan Choi biraz konuşalım mı.?

Kafasını sallayıp bahçeye çıktık. Benden bir şeyler saklamasını istemiyordum çünki eğer saklarsa onu koruyamamaktan korkuyordum. İlk kez bir kadın için endişeleniyordum.

Ben: Bayan Choi o şerefsiz sana ne söyledi.? Sana bir şeyler söylediği bunu gördüm o andan sonra yüzün asık.

Bayan Choi ise dolu gözlerle bana baktı. Ağzınden bir hıçkırık çıktığınsa ise kalbim sanki parçalara ayrılmıştı.

Rj: Bay P-park o... o benim peşimi bırakmayacak. Kor-korkuyorum.

Ona sarılıp kafasını göğsüme yerleştirdim. Ben bile korkuyorken o nasıl korkmasın ki.

*************************

《Rijin'den》

Hala düşünceliyken Lois gelip yanıma oturdu. Kesin bir şey isteyecek çünki yavru köpek gibi bakıyordu.

Ben: İste ne isteyeceksen.

Ls: Abla beni lunaparka götürsene lütfenn~

Gülümseyip saçını karıştırdım. Hava kararmıştı fakat daha erkendi bu yüzden gide bilirdik. Ablam gelmyeceģim diye el kol haraketleri yaparken annemin yanına gittim.

Ben: Anne biz Loisle lunaparka gidiyoruz.

Annem dalgındı.

Ben: Anne bi sorun mu var.? Bak eğer sapık için endişelisen merak etme biber gazı var yanımda.

Annem gülümseyip saçlarımı okşadı.

An: Bak Rijin size söylemek istemiyordum ama babanız 2 aydır hesaba para göndermiyor. Şimdi bende para yok kızım gitmeseniz.?

Ne demek para göndermiyor.?! Bizi terk edip Loisin sadece 1 doğum gününde yanında olmuş şimdide sadece yaptığı bizim için para göndermek işinide mi bırakmış. Gözlerim dolarken anneme sarıldım.

Ben: Merak etme annem bende para var. Lois gitmek istiyor sevinsin miniğim. Hem erken geliriz. Paraya ihtiyacın olursa odamda var biraz.

Yanağını öpüb odama girip ağlamaya başladım. Nasıl bir babaydı bu.?! Parası vardı.! Ama bizi unutmuş mu yoksa.?!

))))))))))))))))))))))

Loisle el ele tutuşmuş lunaparkta geziyorduk neye binelim diye düşünürken telefonum çalmıştı. Arayan Bay Parktı zaten ismini görünce bi heyecan bastı.

Ben: A-alo Bay Park nasılsınız.?

Jm: İyim sen nasılsın.? Misafiriniz mi var sesler geliyorda.?

Ben: Şey hayır ben Loisle lunaparktayım.

Jm: Ne.?! Tanrım sen yalnız nasıl gidersin.? Konum at geliyorum. Hemen at konumu.!

Diyip yüzüme kapatmıştı. Bende konumu atıp beklemeye başladım yaklaşık 10 dakika sonra Bay Park gelmişti. Loisle çaklaşıp bana kızgın şekilde bakıyordu.

Ben: Yah öyle bakmayın lütfen.

Jm: O zaman hava kararınca bir yere gitmek lazımsa beni ara tamam mı.?

Gülümseyip kafamı salladım.

@@@@@@@@@@@@@@@

Burası gerçekten muhteşemdi. Hemde onun eğlenceli yanını görmüştüm. Öncelerde suratsız bir şey sanıyordum zatende öyleydi ama zamanla değişti ya da beni tanıdığı için gerçek karakterini göstermeye başladı açıkca pek emin değilim. Gülerek pamuk şekercinin yanına gidip pamuk şeker aldım Lois için. Ben pek sevmediğim için almadım zaten Bay Parkta almayıp yürümeye başladı. Az önceki mutluluğum gördüğüm manzarayla son bulurken gözümün dolmasınada engel olamıyordum. Babam yanında bir kadın ve küçük bir erkek çocuğu ile lunaparkta eğlenerek geziyordu. Her şey o kadar güzeldiki zaten hayatımda bir bu eksikti şimdi tam oldu(!). Gittiğim yolu değişip hızla irelilemeye başladım. Bay Park arkamdan ne kadar seslensede durmadım. Sonunda ağlayarak durup yolun kenarındaki duvarın boşluğuna oturdum. Tanrım...