💫Dans Öğretmeni💫 PJM✔

☆JiSeok☆

《Yazardan》

Rijin masadaki son dokunuşlarıda yaptı ve odasına giyinmek için çıktı. Dün Jimin'le sarıldıktan sonra çok utanmış ve Jimin'in yüzüne bakmak istemiyordu.

Js: Ne sırıtıyon kendi kendine?

Rijin o kadar dalmıştı ki ablasının odasına girdiğini bile duymamıştı.

Rj: H-hiç. Abla sence ne giysem?

Js: Hmmn bak bu iyi. Arada bi elbise giy evde kalıcan sonunda kkkk.

Rj: Sen kendine bak be. Benden büyük olan sensin sen evlen o zaman.

Js: Neyse giyin gel.

Jisoo gitdikten sonra Rijin'de hazırlandı. O sırada kapının zili çaldı. Rijin heyecanlıydı. İşin garip tarafı ise gelen arkadaşlarının hepsi erkekti. Rijin aşağı indi ve ablası,annesi ve kardeşi misafirleri karşılıyordu. Rijin'in gözleri Jimin'e takıldı. Siyah boğazlı kazak ve siyah pantalon giymişti. Rijin bakışlarını Jimin'in gözlerine çıkartdı. İkiside bir birine garip şekilde bakıyordular. Jimin gözlerini Rijin'den çekip başka tarafa bakmaya başladı. Rijin'de kendine gelip onların yanına gitti.

Rj: Hoşgeldiniz nasılsınız bakalım.?

Jn: Oooo Rijin hanım bu ne güzellik böyle.

Jin'in bu iltifatı Rijin'in kızarmasına sebep oldu. Jimin ise sinirli şekilde bu ikiliyi süzüyordu. Jisoo'nun gözlerinden kaçması imkansızdı Jimin'in tavırları. Hepsi birlikte salona geçtiler. Bir birileriyle iyi anlaştılar. Rijin ise bir şey fark etdi. Hoseok ve ablası arada bakışıyorlar ama utanıp gözlerini kaçırıyorlar. Rijin içinde horon tepiyordu çünki ablasına sataşacak bir kozu vardı elinde.

Jk: Rijin acaba baban evde yokmu?

Rijin bıkmıştı artık. Babası yüzünden yalan söylemekten.

《Jimin'den》

Jungkook Bayan Choi'ya babasının nerde olduğunu sorduğunda kızın yüzü düştü. Biliyordum.!! Rijin'in babası ile sorunu olduğunu biliyordum. Yani daha doğrusu hiss etmiştim. Çünki annesi hep arayıp nasıl, nerde oldu soruyordu ama babasıdan ne arama nede ki başka bir şey görmemiştim. Şimdide yüzünün hali bunun kanıtı.

Rj: Hayır Jungkook babam iş için yurtdışında.

Evet kesinlikle yalan söylüyordü ve kötü bir yalancıydı. Ya da ben kolay anlamıştım.

Rj.Annesi: E artık yemek yiyelim buyurun sofraya.

Yemek yemeğe başladık ve tadı harikaydı. Uzun zamandır anne yemeği yemiyordum. Yani kendi annemin yemeğinin tadını hatırlamıyorum bile ama çocukların annelerinin yemeğini bayağı yemişimdir. Kafamı yemeğine eziyet eden Bayan Choi'a çevirdim. Düşünceliydi. Az önceki konuşma hakkında olduğundan adım kadar eminim. Yemeği bitirdikten sonra tekrar salona geçtik. Bayan Choi'nin annesi konuştu birden

Rj.An: Jisoo sen kahve yap kızım.

Jh: Şey bende yardım edeyim.

Hepimiz J-Hope hyung'a garip şekilde baktık. Omuz silkip Jisoo'nun arkasında mutfağa gitdi.

Rj.An: Size Rijin'in çocukluğunu anlatayım mı?

Dedi yüzünde dalga geçer gibi ifade vardı.

Rj: Neee?!!!

Bayan Choi'nin birden bağırmasından hepimiz yerimizden sıçradık.

Rj: Özür dilerim birden şey oldu yani. Anne sende anlatmasan hani ne gerek var.

Açıkcası merak etmiştim.

Ben: Buyurun anlatın lüften

Dedim. Bayan Choi kocaman olmuş gözleri ile bana baktı.