CLOUD (P.S#2)

50

Ilalim...

"What do you need?" nakanguso kong turan. This babaeng balde, she really has the guts to contact me so we can talk.

I would have said no but there's this small voice in me na gustong marinig ang mga sasabihin niya.

O baka mag away na lang ulit kami.

It's just three days after Andrea's wedding and the girls knew that I am here. Actually, I was so sure that it was Xantha, Ara and Ahyessa sitting on the far corner of the cafe.

Pinigilan ko ang sarili kong mapailing. Sobra kase ang naging pagprotesta nila ng ikinwento ko ang balak kong pakikipagkita dito. Gusto nilang sumama dahil according to Xantha, it's impossible na may magandang maidudulot ang babaeng ito sa akin.

Which of course, I did consider but it's something that I need to do on my own. Kaya kahit pa nga hindi bukal sa loob ng tatlo na hayaan akong mag isa ay pumayag na din sila.

Hindi ko na lang sinabi kay Ulap ang bagay na ito dahil baka magpumilit pa siyang sumama. And judging from the last incident, baka sumabog na naman ako kapag biglang magpumilit ang babaeng ito na kumirengkeng kay Ulap. Minsan ay masama din na masyadong gwapo ang partner mo. Madaming nababaliw. Madaming gustong mang agaw.

She did a slow staredown at me, judging me from head to toe. Pinagtaasan ko siya ng kilay at tulad niya ay pinuna ko din ang kanyang suot. She was wearing a black dress na hindi umaabot sa kanyang tuhod. Nakasuot din siya ng Gladiator shoes na bagay sa mukhang gladiator niyang pagmumukha.

Napaismid ako.

I was wearing a black satin romper with a plunging v-neckline bow-designed sa bandang dibdib. I paired it with a cream colored Tony Burch velvet pointed toe pumps na may bow accent sa itaas. Sculpted ang heels niyon na siyang dahilan kung bakit ko binili kahit pa nga ubod ng mahal. And I find this very occasion fitting for me to wear this expensive item. Para kapag inaway niya na naman ako ay ihahampas ko talaga ito sa mukha niya.

"I just wanted to say sorry," napabalik ang tingin ko sa kanyang mukha nang madinig anh kanyang tinuran. The indifference on her tone though made me wanna question her sincerity.

Iniwasan niya ang aking tingin at mabilis na nadampot ang kanyang inumin at sumimsim niyon.

Iniikot ko ang aking mata at tinignan siya ng marahan  "Parang labas sa ilong iyang sorry mo,"

Napapikit siya at napadekwatro ako ng upo.

"You know what, just fucking accept my apology. Nahihiya ako kay Cloud kaya sayo ako lumapit. I know I fucked up and I'm not someone who finds it easy to say those words but yeah, I want to apologize. Alam kong malaki ang kasalanan ko,"

Pinagtaasan ko na naman siya ng kilay. Judging from her personality, mukhang hirap talaga siya sa pagsosorry. But this doesn't mean na tanggap ko na ang ginawa niya.

Hindi ganoon kaliit ang kasalanang nagawa niya sa amin. She took five years of our lives. It's true that I can't fully blame her pero masisisi niya ba ako?

All those years has been so painful for me, for Cloud and for our daughter.

"Sorry, I was..." napahinga siya ng malalim bago tumingin muli sa akin. "I was clouded with lust and envy that time," umpisa niya.

Napahilig ako sa upuan at hindi na alam kung tama pa bang makinig sa kanya.

"Naiinggit ako dahil ikaw na walang pakialam sa kanila ang unang napansin. Ikaw na hindi mahalaga kung sino ang tuturuan ang nagustuhan. I have loved Cloud from afar..."