Just a game. [COMPLETED]

Chapter 46 (Krisller)

A/N: Bibigyan ko lang ng MOMENT yung ibang characters para naman di sila late. Atsaka awang-awa na ako kay Cross. Pagbibigyan ko na yung kahilingan nya hahahaha!!! Kaya medyo matagal ng konti yung kila Eumee and Kecin ^___^ Hope you'll understand. Thankyou. :)))

Tine's POV

Isang Linggo na din ang nakalapis ng makalabas si Eumee sa Hospital. Sa loob ng isang linggo na yun akala namin okay na sya pero may mga times na tulala nanaman sya tapos iiyak na lang. Pero unlike ng mga nakaraan at least nagsasalita na sya ngayon. Di lang nya siguro talaga makalimutan yung mga nangyari. Every night'she still have her nightmares.

Wala na kaming choice kung hindi doon sya mag stay sa mismong bahay nila Kevin, para siguradong walang mangyayaring masama. Paano naman kasi, one time may biglang nag-iwan ng isang box na color black tapos pati ribbon black. Tapos nung ini-open namin letter lang nakalagay.

"We're not done. I still want you to be crazy. To be out of your mind."

Hindi lang yun yung natanggap nya madami pang threatened letters. Kaya ayun sinama na muna sya ni Kevin. Kahit na gusto ng Mommy ni Eumee na sakanila na sana, pero Kevin refuses.

"Kristine, your not listening." Napabalik lang yung utak ko sa kasalukuyan dahil sa sinabi ni Ethan na katabi ko.

Nandito kami sa Mall, wala lang naglilibang lang kaming dalawa. Wala kaming magawa eh kaya nagkayayaan kaming dalawa dito.

"Sorry, iniisip ko kasi si Eumee."

"She will be okay. Don't think such negative things Kristine. So let's eat forst before we go back to your condo unit." Nakangiting sabhi nya sakin.

"Nag e-english kana ngayon? Di bagay hahaha." Biro ko sakanya. Kahit na ang hot nyang tingnan pag nag-eenglish sya.

"Oo na lang. If I know na-iinlove ka lang sakin hahah.. Joke." Hinila na nya ako papuntang Foodcourt. Foodtrip daw kami.

"Order lang ako. Wait for me here okay? Wag kang aalis dyan. Sige ka, pag-umalis ka wala kanang mapapangasawang gwapo. Joke." Tapos ayun tatawa-tawa syang umalis.

Isa't kalahating gunggong din yang si Ethan eh. Minsan pag may sasabihin sya sakin tulad ng napapamahal na ako sakanya, papaniwalaan ko na sana kaso palagi naman nyang dinudugtong yung salitang JOKE! Hays. Bakit nga ba di ko matutunang mahalin si Ethan? Dahil ba sa si Tyller pa din ang mahal ko hanggang ngayon? Di ko nga maintindihan eh. Bakit patuloy ko pa din syang minamahal gayong may mahal na syang iba at wala na syang pakialam sakin. Bakit di ko na lang sya makalimutan kaagad at pagbigyang pumasok sa puso ko ang ibang taong handa akong ipaglaban, mahalin ng walang alinlangan, mahalin ako ng totoo, yung hindi ako sasaktan? Yung kaya akong pasayahin kahit sa mga simpleng bagay lang. Bakit ganoon? Bakit napaka unfair? Kung natuturuan lang ang pusong magmahal ng iba sana sinabi ko na dito na sana si Ethan na lang eh, kaso hindi ito natuturuan.

Bago pa ako patuloy na magdrama at maglabas ng hinanakit ko sa buhay dito umayos na ako dahil nakita ko na si Ethan na papalapit sakin. Pinilit kong ngumiti at magmukhang Jolly para naman di nya isipin na malungkot nanaman ako.

"Ang dami naman nito Ethan, do you mauubos nating dalawa to? Hahaha" eh ang dami naman kasi talaga. Paano naman may kasunod pa syang dalawang waiter.

"Sabi ko naman sayo tamang FoodTrip tayong dalawa hahaha!"

"Akala ko naman joke lang totoo pala hahaha! Osige umpisahan nanatin baka bukas pa tayo makauwe sa dami." Sabi ko sakanya.

--

Ethan's POV

Nakatingin lang ako kay Kristine habang kumakain kami. She was really beautiful. Hindi ko alam kung bakit sya iniwanan ni Tyller at pinagpalit si Camille. Kahit na mas better naman sya sa pinsan kong yun.