Just a game. [COMPLETED]

Chapter 27 (I lost it)

Third Person's POV

Wala syang magawa kung hindi ang pagmasdan ang mga kaganapan sa harapan nya. Hindi nya magawang makalapit sa mga ito kahit na gustong-gutso nya. Gusto nyang lumapit sakanya atsaka gawin ang gusto nyang gawin pero masyado pang maaga para dito. Nagpakilala na sya dati pero nasaktan lang sya kasi hindi sya nakilala nito.

Nagtanim sya nang sama ng loob dito. Nanggigigil sya sa galit at suklam. Hindi nya sukat akalain na makakalimutan sya kaagad nito. Naiinis sya lalo, ngayong nakikita nyang parang nagiging masaya na ito gayong sya ay nahihirapan at nakakulong pa din sa nakaraan. Natuwa na sya minsan pero kulang pa yun na kabayaran para sa mga ginawa nito sakanya. 

"I don't want you to be happy. I want you to Die!" sabi nya habang nakatingin lang dito.

"Kulang pa yang paghihirap mo! Makahanap lang talaga ako nang tyempo I will do my plan! No matter what happened, I want you to feel how I feel when you leave me!" 

Umalis na muna sya at pumasok na sa kotse nya. Sa ngayon ala na syang pakialam kung may madamay man dito o wala. Pero hindi nya alam kung sino sa dalawa ang kukuhanin nya. Masyado syang nahihirapan. Hindi nya mabasa ang nasa isip nito kaya hindi nya alam kung sino ang mahal nito o hindi. 

Masyado syang nilamon nang nakaraan nya kaya ang tanging gusto nya lang eh ang makaganti sa ginawa nito sakanya. He deserves to DIE! That's what she thinks right. Nababaliw na talaga sya. Pati mga magulang nya wala nang magawa para pigilan sya. Kaya bandang huli pinabayaan na sya basta wala silang pakialam sa mga mangyayari sakanya. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Steven's POV

I thought she's already move-on. I thought that I have a chance to have her. I thought that she would love me too. I thought that she will never have feelings to him. But... that's what I thought! Hindi ko naman naisip na may possibility na may feelings pa rin sya dito. Masyado akong umasa! Gusto kong magalit sakanya pero di ko magawa! Ako lang naman kasi tong masyadong pinagsisiksikan ang sarili sakanya.

How can I replace him with her heart? How?!

For now, I wnat a distance between me and her. I'm not a bitter. This is what I think is better for the three of us. Ginawa ko naman din lang naman ang lahat nang kaya kong gawin para lang mahalin nya din ako. Pero never talagang matuturuan ang pusong nagmamahal na, na may mahal na talaga. 

Hapon na at hindi pa rin kami nagkikita. Hindi ko muna din sila kinakausap, maghapon lang akong nakakulong sa kwarto, nagpapadala na lang ako nang pagkain pag nagugutom ako. Wala ako sa mood. Brokenhearted ako eh! Emo? HAHAHAHA! Baduy ko! Tsk.

Knock Knock.

"Kuya! Are you still alive?!" Ha? 

Tumayo ako at pinagbuksan si Hailey nang pinto. Bigla nya akong niyakap, anong problema nitong kapatid ko?? I hugged her back. After a couple of minutes bumitaw na sya atsaka nya ako ngitian. I smile back.

"Kuya usap tayo? I know na may problema ka." sabi nya sakin kaya tumango na lang ako. Tumalikod ako sakanya then I sat on the edge of my bed. Sinarado nya yung pinto tapos umupo na sya sa tabi ko. Bigla nya na lang akong inakbayan. 

"Kuya, I know you've hurt last night, did you?" umpisa nya.

I sigh before I answered her. "Yeah, she hurts me but...."

"But what? Go on kuya, I'm always here para maging sandalan mo at para pagsabihan nang mga nararamdaman mo." Napangiti naman ako sa sinabi nya. I'm very lucky to have a sweet little sister like her.