They Found Out (Voltooid)

15.

"Hij lijkt niet te breken, baas." Tenzay had vanaf bovenaf toegekeken en had zijn hand nadenkend over zijn mond gelegd. "Als hij géén agent was geweest, hadden we hem al lang gebroken. Figuurlijk dan. Voor nu laten we hem met rust en over twee uurtjes gaan we weer verder. Imro zal het eerste uur op wacht staan en jij het tweede uur," zei hij tegen Marcus. Marcus wilde nog tegenspreken, maar de blik die hij kreeg, waarschuwde hem de woorden uit te spreken. "Dan geef ik dat door," zei hij dan maar. Hij liep de ruimte uit en de metalen trappen af. "Pauze!", riep hij naar iedereen toen hij dicht bij Imro liep, "Imro, eerste wacht is aan jou. Daarna neem ik het over. Orders van de baas."

"Mag ik wat met hem spelen?" Een grijns versierde zijn gezicht. "Why not." Marcus liep de ruimte uit. Imro liep met zijn spiermassa op de bewusteloze man af. Hij knakte zijn vingers en gooide zijn handen los. Nadat hij hem bereikt had, legde hij zijn linkerhand op Nikolai's hoofd en bewoog hij zijn hoofd omhoog, door aan zijn haren te trekken. "Piggybag." Zijn rechtervuist, plantte zich in de ribbenkast van de man. Zijn gezicht vertrok pijnlijk, maar er kwam geen geluid. "Wat is daar nou weer leuk aan," mompelde hij. Hij tilde het hoofd van de man met zijn linkerhand omhoog en keek naar zijn gezicht. Zijn ogen waren gesloten. Met zijn duim en middelvinger, gaf hij hem een tik tegen zijn voorhoofd, waar hij niet op reageerde. Een rode stip vormde waar zijn nagel hem had geraakt. Gefrustreerd balde hij zijn vuist en ramde hij Nikolai recht in z'n gezicht.

Met stoel en al, klapte Nikolai achterover. De schok van de val, liet hem zijn ogen voor een moment openen. De duizeligheid had invloed op de manier hoe hij keek, waardoor hij alles -minstens dubbel- om zich heen zag tollen. Zijn ogen bleven boven hangen en het ooglid van zijn rechteroog, bleef halverwege hangen. Zijn linkeroog bleef half open en kon niet sluiten of ook maar knipperen, door de blauw-paars wordende huid die er omheen zat. Met veel pijn, liet hij zijn rechteroog knipperen en een eenzame traan glipte uit zijn oog. 'Wat moet er van me worden..'

---

"Waar is Peter?" "Hij werkt. Meestal was hij de hele dag weg en als ik in de avond kwam, was ik ook vaker in slaap gevallen als hij er nog niet was," beantwoordde ze haar zus. "Is dat niet vreemd, dan?" Ze schudde haar hoofd en ging verder tv kijken. Ze zat wat te zappen op zoek naar een leuke zender, al zou daar weinig kans voor zijn zo laat in de avond. "- 'Ja, Dirk, had dat dan meteen geze-..' -" "- 'deze stofzuiger' -" "- 'Een autobrand dichtbij ..' -" Kate fronste haar wenkbrauwen, benieuwd naar het nieuws. Iets in de achtergrond van de afbeelding, had haar aandacht getrokken.

"Geef eens hier," beval ze haar jongere zusje. Ze zapte terug naar het nieuws, maar kon niet al te veel meer zien. De brandweer was al klaar en een agente sprak het nieuws toe; 'De auto heeft schade aan de bumper en kofferbak, wat niet door het vuur veroorzaakt kan zijn. Tevens zijn er fragmenten van een brandbom gevonden. Volgens de Chief van de brandweer, wordt er nog verder onderzoek gedaan." De vrouw verdween uit het beeld en de camera werd op de auto ingezoomd. Het was al donker op de live-uitzending, waardoor je de hitte nog van de auto af zag komen. Kate merkte dat haar zusje stil was geworden en keek haar aan. "Wat is er Mi? Dat soort dingen gebeuren wel vaker hier in de buurt," zei ze glimlachend tegen haar om haar gerust te stellen. Ze keek niet naar haar zus en keek niet weg van het beeld. Tranen biggelden over haar wangen, terwijl ze zachtjes een enkel woord fluisterde.

"Peter.."