They Found Out (Voltooid)

37.

Misselijkheid liet zijn gedachten verdwijnen. Het bloed wilde uit zijn lichaam en niet op een fijne manier. Hij had de commotie van eerder die dag opgemerkt en had graag te weten willen komen waarom dat het geval was, maar dat zou niet makkelijk zijn om te achterhalen. Braaksel volgde zijn weg door zijn keel. Hij slikte. Waarom doet hij moeite om het tegen te houden..? Hij heeft alles al zo goed als opgegeven in zijn wereld. Waar leeft hij nog voor? Hij is nergens goed in.

Bij het volgende braaksel, gaf hij over. Het was rood, zoals verwacht. Jammer genoeg zaten er ook nog wat etensresten in van het minuscule beetje dat hij om de zoveel tijd binnen kreeg. Zijn maag voelde al tijden leeg aan en hij heeft al voor een lange tijd geen behoefte gehad om naar de wc te moeten gaan. Slecht.. Herstellen lukt niet, aanvallen lukt niet, verdedigen lukt niet, weigeren lukt niet. Hij was volledig afhankelijk geworden van anderen en deze 'anderen', zorgen niet bepaald goed voor hun 'gasten'.

De zurige smaak, schraapte hij van zijn tong af. Het braaksel was inmiddels verspreidt over de grond, waar een lange tijd daarvoor, het urine lag. Hij begon met hoesten en naarmate de tijd verder ging, hoe erger het hoesten werd. Zijn keel begon te branden bij elke luchtstoot van een hoest. Het was nacht, er waren een aantal lichten uit. Niemand zou hem nu kunnen helpen of het ook maar willen doen. Hij sloot zijn ogen en probeerde te slapen door de hoofdpijn heen.

"Tenzay, hij is ziek. En niet zo'n beetje ook." Hij hield zijn ogen gesloten en voelde een hand op zijn voorhoofd. "Hebben we iets om hem zich wat beter te voelen?" Het was de stem van de jongste, die hem nog een beetje geholpen had in het verleden. "Geef hem wat wiet. Voelt 'ie zich wat beter van." Wiet? De hand ging van zijn voorhoofd af en een paar minuten later, werd er iets in zijn mond gestoken. Nee.. Hij is geen roker en wilt niet beginnen. Het wiet werd aangestoken en zonder dat hij het zelf wilde, ademde hij de rook in. Gelijk begon hij weer te hoesten en brandde zijn keel. De lucht bereikte zijn longen en hij ademde rustiger uit. Kalmer uit.. "Zo, ja.. In, en uit. Rustig." Een traan glipte uit zijn gesloten ogen en opnieuw begon hij te hoesten. De sigaret viel uit zijn mond en belandde op de grond. De jongen keek zijn baas aan en hij schudde zijn hoofd. Een zucht klonk bij de jongen vandaan en Nikolai opende zijn ogen tot de helft. De sigaret van wiet werd weer opgepakt, afgeklopt en in zijn mond gestoken. Zeer onhygiënisch. Hygiëne lijkt hem hier echter niet van toepassing..

De rook ademde hij weer uit zijn mond en nu begon de jongen te kuchen. Hij merkte hieruit op dat hij zelf ook nog nooit had gerookt. Maar het helpt.. Hij voelde zich na de zoveelste teug een stuk beter en had minder last gekregen van het hoesten. Nu begrijpt hij waarom de kalmerende werking toch zo verslavend is..