They Found Out (Voltooid)

39.

Verder onderzoek werd verricht op de plaats delict, waar de mannen in laboratoriumjassen waren aangetroffen. De middelen die aangetroffen werden, worden normaal gesproken gebruikt voor vrijwel alle soorten chemische drugs. Alles werd door de groep zelf gemaakt, wat blijkt. Forensisch onderzoek was al hard bezig naar het zoeken van aanwijzingen en kwamen alleen tot een paar conclusies. Één daarvan, was dat de twee mannen bijna klaar waren met opruimen en het laatste beetje nog aan het maken waren. De meeste hulpmiddelen waren in kartonnen dozen gestopt met bubbelplastic of papiersnippers, waarna ze dichtgetaped waren, klaar voor vervoer.

Het was een hel van een gebeurtenis. Vingerafdrukken, regels, aanwijzingen, foto's, al dat soort dingen werden geregeld. Geen met blijvend succes. Aangezien het pand verlaten was, kon de plaats delict nog voor een langere periode aangehouden worden. Bij andere panden waar mensen woonden of waar het druk zou zijn geweest, zat er wel wat meer haast achter en was de ruimte vaak al na een week of twee-drie weer geopend.

De meesten hadden de plaats delict inmiddels moeten verlaten en waren óf op het bureau, óf kregen de rest van de dag vrij. Het had geen nut om na zo veel inspanning door te moeten gaan, omdat het uiteindelijk alleen maar voor meer problemen zou zorgen als hun collega écht gelokeerd zou worden. Er klonk een zucht vanaf haar bureau. Meer dan de helft van iedereen die haar had geholpen, was de rest van de dag niet aanwezig. Ook agent Keller had de rest van de dag vrij genomen, terwijl ze hem mogelijk het meeste nodig zou hebben om zelf ook hoop te houden.

Ze hield afgedrukte camerabeelden in haar handen, terwijl ze achter haar tijdelijke bureau zat. Marissa klopte op de deur, kwam binnen na een antwoord en zette een kop zwarte koffie op een vrij gemaakt plaatsje op het volle bureau. Ze keek de detective met medelijden aan en probeerde haar nog op te vrolijken, ondanks dat duidelijk niet zou gaan lukken. Een zacht antwoord kwam terug.

"Maak je nou niet te veel zorgen, detective. Ieder van ons is druk bezig en ook jíj hebt je rust een keertje nodig." Met die woorden, verliet ze de kamer. De detective nam een slok van de sterke koffie en zette de kop terug op het bureau. Stapels aan papieren, maakten het vol. Foto's, aantekeningen en uitgeprinte beelden, hadden haar bureau al een tijdje verborgen gehouden.

Ze stond op en liep naar het raam, de mok ondertussen weer in haar hand. Wallen onder haar ogen. Ze was vermoeid, gebroken. Haar lichaam was gestrest en kon niet al te veel meer hebben, maar ze moest volhouden. Hoop was ze bijna helemaal verloren en daar stond ze dan aan het grote raam. Kijkend naar het licht van de halve maan tussen de sterren.

---

Hij was gebroken. Letterlijk, figuurlijk, beide. Wallen onder zijn ogen. Blauw-paarse en beurse plekken bedekten hem over zijn magere lichaam. Hoop tot redding was hij compleet verloren. Licht scheen traag over zijn ogen. Hij keek omhoog. Kijkend naar het licht van de halve maan tussen de sterren.