They Found Out (Voltooid)

43.

Hij had een satelliettelefoon in zijn hand. Met de juiste instellingen, zijn deze niet te traceren en ja, raadt eens? "Nee. What the fuck denken jullie te doen?! -.. Ey, ey, ey! Bedenk dat ík hier in het voordeel ben, hè piggy's. -.. Voor tien miljoen mogen jullie 'm hebben. Die eikel begint me te irriteren." Hij hing op. "Denkt u dat ze het gaan geven, baas?" Tenzay keek op, nadat hij de telefoon weg had gelegd. "Wat denk je zelf. Ze zoeken al meer dan twee weken naar hem en hebben hem nóg niet. Ze zijn slecht in wat ze doen en daarom is het zo goed bij ons gegaan al die jaren. Áls ze hun 'collega' ooit nog levend terug willen zien, dan moeten ze betalen." Oscar knikte bevestigend.

Ook Roy kwam aangelopen en leek wat te willen vragen, om daarna langs de twee te gaan, richting de kantine. Hij keek hem na en Oscar trok een wenkbrauw op. "Denkt u niet dat hij zich wat vreemd gedraagd de afgelopen paar dagen..?" Nu was het zijn beurt om met zijn wenkbrauwen te fronsen. "Hij lijkt erg afwezig, praat stukken minder met ieder van ons en af en toe hebben wij een uitbarsting bij hem opgemerkt. En dan vooral met die dochter van hem, hier. Tycho stond op het punt om klappen te krijgen, nadat hij deed wat u zei." Hij keek in de richting waar hij in verdween. "Roep hem op om bij mij langs te komen." "Oke, baas." Oscar maakte zijn weg naar de kantine en verdween in de eerstvolgende deur naar rechts.

Hij wandelde naar het raam van de uitkijkpost en hield zijn handen in elkaar gevouwen, achter zijn rug. Tony zag hij bij de agent staan en hem water geven. Hij zuchtte eenmalig en wreef met twee vingers tussen zijn wenkbrauwen. Al dit gedoe en altijd sterk op zijn hoede zijn, maakte hem uitgeput. Bij het openen van zijn voorheen gesloten ogen, balde hij furieus zijn hand tot een vuist. Roy kwam de ruimte binnen. "U wilde me spreken?" "Laat nu maar. Pak eerst Tony aan, wil je. Hij geeft zijn lunch aan die mof." Walgend sprak hij het laatste woord uit. Roy kwam ook bij het raam te staan, maakte gefrustreerde geluiden en beende zich een weg naar de trappen, om vervolgens in de werkplaats aan te komen, het eten op de grond te slaan en Tony hardhandig mee te trekken door de gang, richting de buitendeur.

Een minuut of tien later, zag hij hem weer binnen rondlopen en verdwijnen richting de slaapvertrekken. Tony kwam zo'n vijf minuten later door diezelfde deur terug en hield een ice-pack tegen zijn slaap aan. Verbaasd dat hij niet buiten westen was geraakt, volgde hij hem met zijn blik. Nieuwsgierig liep hij Tony's richting uit en verloor hem niet uit het oog. De twijfels vormden zich in zijn gedachten, terwijl hij zo'n twintig meter achter hem bleef lopen, totdat hij de ice-pack van zijn hoofd af haalde en de deur van de toiletten opende, om uit het zicht te verdwijnen. In de kleine seconde die hij zag, merkte hij niks wat te zien was qua verwonding. Hij kon Tony niet de toiletten in volgen zonder zelf ook een hok in te gaan, dan zou hij zich gelijk verraden op het volgen van hem.

Hij besloot het voor nu te laten en liep weg van de deur en terug naar zijn kantoor. Twijfels vlogen door zijn gedachten. 'Is Roy Hendriks nog trouw aan ons.'