They Found Out (Voltooid)

32.

Hij voelde hoe zijn lichaam meer begon te gloeien en de pijn werd verdreven. Het was een fijn gevoel na al die gebeurtenissen, maar hij wist dat het fout was. Duidelijk het idee hebbend dat dit effecten waren van een drug in zijn bloedbaan, had hij geen flauw idee welke het precies was. Hij merkte ook dat zijn concentratie verhoogd was en hij had het idee dat hij toch nog een kans kon hebben om te ontsnappen.

Een slag raakte hem schuin in zijn gezicht en het begon licht te tintelen, al zag het er uit alsof de slag hard aan was gekomen. "Waky waky!" Een tweede slag, maar ditmaal vanaf de andere kant. Nikolai keek op vanuit zijn gedachten. Hij was verbaasd dat hij al die tijd niet eens had geslapen, al zou hij niet weten hoe lang er tussen de vorige en het huidige lid zat, dat bij hem was gekomen. Tijdsverlies, energiek, pijn bijna niet meer, concentratie.. 'Crystal meth..?' Hij fronste zijn wenkbrauwen. Het enige wat hij ervan wist, waren wat symptomen om aan te tonen dat iemand het gebruikt had, meer niet. 'Het voelt fijn.. Nee!' Hij schudde zijn hoofd en kneep zijn ogen dicht. "Voelt fijn, hè?" De grinnik klonk door in de stem van degene voor hem. Hij moest de neiging om te knikken sterk onderdrukken. "Wacht maar. Je gaat nog veel goed spul krijgen, piggy." 'Wat bedoeld hij daarmee?' De oud uitziende man liep weg en liet hem alleen achter in de gigantische ruimte. Nou, alleen? Bewaking bleef daar staan, bij de deur.

Nikolai maakte allerlei plannen in zijn hoofd, allemaal met dezelfde eerste stap; Vrijkomen uit de boeien. Als hij nou eens wist wíé de sleutels van de boeien in bezit had, dan zou dit allemaal veel gemakkelijker zijn geweest. Hoofdpijn kwam als een steek binnen en een zachte pijnkreet verliet zijn mond. 'Het was niks,' hoopte hij, 'Niks aan de hand.' Langzaamaan begon de pijn weer terug te keren. Hij probeerde het te verhelpen en zijn concentratie raakte hij kwijt. Na enige tijd, merkte hij pas hoe droog zijn mond was en hoe leeg zijn maag aanvoelde. Hij had zijn maag horen grommen, maar had geen trek. Een side-effect? Een reactie op de Meth? Hij wist het niet, had het nooit ervaren.

"En, begint het uit te werken? Wil je meer?" De stem met het idee klonk zeer aanlokkelijk. Een steek ging weer door zijn hoofd en hij kneep zijn ogen fijn. Hij schudde zijn hoofd. "Dan kom ik later terug." Nikolai zat erg in een tweestrijd met zichzelf. Hij wilde meer, om de pijn te verminderen, maar als hij meer zou nemen, dan was dat tegen de wet en hij staat voor de handhaver van de wet. Niet alleen hij, maar ook al zijn collega's. Hij vroeg zich af hoe het met hen ging. Of ze nog aan hem dachten en of ze hem komen helpen, maar het voelt niet echt.. Het leek niet alsof het hen wat uit had gemaakt, anders hadden ze hem wel al gevonden in de eerste paar dagen dat hij gemarteld werd. Hij keek naar zijn borst en ademde pijnlijk uit bij het zien van de breuk. Ja, ze zijn hem vergeten..