They Found Out (Voltooid)

1.

"Nik. De detective wilt wat van je vragen." Nikolai werd de weg naar het kamertje van de detective gewezen. "Weet jij wat het is?" Arthur schudde zijn hoofd. "Vindt dat zelf maar uit. Niet mijn probleem," grinnikte Arthur. Schouderophalend bewoog Nikolai zich voort.

Twee keer kloppen, gevolgd door een 'Binnen' vanaf de andere kant, lieten hem naar binnen stappen. De altijd-zo-nette-kamer, was nu een bende, een pijnhoop. "Waar ben je nú weer mee bezig, Nat?" "Willems. Detective Willems, dat weet je best Nik." "Agent Kuracov," grijnsde Nikolai.

"Eigenwijs," mompelde Natascha binnensmonds. "Dat hoorde ik!" De detective keek hem geïrriteerd aan. Hij kuchte ter verontschuldiging en keek opzij. "Waarvoor moest ik komen?"

Natascha schoof wat papieren opzij en schoof de juiste naar Nikolai. Zijn ogen lazen over de woorden en zijn gezicht werd steeds strakker. Halverwege stopte hij. "Dit kun je niet maken!" Detective Willems knikte als bevestiging dat het wáár was. "Dus ik wordt overgeplaatst naar de andere kant van de staat, om daar onderzoek te doen voor je?!" Gefrustreerd schreeuwde hij recht in het gezicht van Natascha.

"Precies," zei ze bevestigend. Nikolai klemde zijn haren vast in zijn vingers, waarbij hij een paar stappen zette en zijn handen op haar bureau vielen. De 'poging' tot intimidatie, werkte voor geen ene meter. Natascha legde haar vingers in elkaar, toen ze haar handen op haar bureau liet rusten.

"Je vertrekt over drie uur. Als je daar bent, -" De detective wees naar een adres op het document, "-zal je de sleutels van het appartement overhandigd krijgen en heb je even een paar uurtjes de tijd om je spullen in orde te krijgen. Eten en drinken wordt vergoed door het bureau. .. Is er nog iets onduidelijk?"

"Ik zal de lokale drugsgroep undercover in de gaten moeten houden, blijf in de buurt van het gebied in een appartement en moet informatie winnen over hun resources en informanten. Al die informatie zal in een wekelijks rapport komen te staan," zei agent Kuracov met eentonige stem. Natascha knikte ter bevestiging. "Neem dan nu wat tijd om afscheid te nemen, aangezien deze undercover opdracht minstens drie maanden zal aanhouden en je met niemand anders van het bureau contact zal nemen ter ondersteuning voor het verborgen houden van je identiteit."

Nikolai zuchtte en liep de deur uit. Arthur vroeg hem of hij mee wilde lunchen, wat hij weigerde. Hij legde uit dat hij over drie uur vertrokken moet zijn naar de uithoek van de staat voor zijn toegewezen undercover opdracht. Arthur gaf hem een vriendelijk schouderklopje. "Het betaald wel beter dan andere opdrachten én je krijgt alles vergoed, dus zie het niet slecht in maar als een soort vakantie als die groep niks doet," probeerde hij hem op te vrolijken. Er verscheen een glimlach op Nikolai's gezicht. "Je hebt gelijk, Art. Ik kan dit inderdaad als een soort vakantie zien. Al dan niet een vakantie van drie of meer maanden."

"Dríé maanden?!" Arthur hield hem tegen en draaide zich om, waarna hij zijn beide handen op Kuracov's schouders legde. "Man, waarom zei je dat niet eerder! Dat is láng hoor. Houd me op de hoogte van je situatie en al, dan kan ik helpen met je cover." Nikolai schudde zijn hoofd. "Geen contact met anderen tijdens deze opdracht. Mijn cover moet blijven of ik kan gevaar lopen."

"En als ik nu langs kom als een vriend," probeerde Arthur nog. Nikolai schudde zijn hoofd, "De regels zijn strikt en belangrijk voor mijn veiligheid. Het is tóch een drugsbende en ik weet niet of ze bekend staan of niet." Arthur knikte. Hij begreep zijn punt voor veiligheid.

"Laat me dan helpen wat spullen in te pakken." Een glimlach verscheen op het gezicht van Nikolai. "Sure! Waarom ook niet."