They Found Out (Voltooid)

49.

"Detective!!!" Ze rende door de hallen naar de grotere ruimte. "Detective Willems!!! Belangrijk! Erg belangrijk! Nu!" "Sicilia, rustig!" Ryan hield haar tegen en hield haar schouders vast. "Wat is er? Vertel me." Zijn uitstraling kalmeerde haar onmiddellijk en ze begon te praten over het telefoontje. "Nataschaaaaaaaa!!!" Nu was het Ryan die aan het rennen was en de detective riep.

De detective opende de deuren van de wc's en liep stug richting de grote ruimte, om Ryan halverwege voor haar neus te krijgen. "Anoniem telefoontje over Kuracov! *hijg* Sic heeft meer info." Sicilia was inmiddels weer terug op haar werkplek aan de balie en haar ogen gleden over haar monitor, zoekend naar de opgegeven locatie. Beiden kwamen bij haar aan en na het bekijken van wat ze door had gekregen via de telefoon, werd haar aangegeven dat ze die gegevens door moest sturen naar hen beide.

Zo gezegd, zo gedaan. Iedereen werkte inmiddels in rep en roer om een plan op te stellen, collega's in te lichten en zich gereed te maken om het plan uit te voeren. Velen moesten opgeroepen worden uit hun vrije dag en kwamen later aan dan anderen. Maar dit zou het waard zijn. Dit zou het waard zijn om opgeroepen te worden op je vrije dag, want dit gaat om de ontvoering van een waardevolle collega. Een collega die al langer dan een week gezocht wordt. Een collega waarvan ze hopen dat hij nog in leven is en goed behandeld is. Al die tijd bleef de hoop in ieders gedachten, hoop die hopelijk niet vervlogen zou zijn.

Veel gepraat en overleg in een bij-ruimte, pratend over de beste aanpak van de situatie. Een snel opgezet plan, aangezien het minder dan een klein uurtje zou gaan duren, tot het tijdstip van het telefoontje. Iedereen werd aangespoord om zich gereed te maken en klaar te gaan zitten in de vervoersmiddelen. Zelfs een helikopter unit moest zich gereed maken, zodat deze de situatie vanaf bovenaf in de gaten kon houden. Deze unit zou op stand-by staan op een platform dichtbij de locatie.

Tactische plannen werden snel in elkaar geflanst door het team van vijf, waarna ook zij in het busje stapten om te vertrekken. De detective keek naar de digitale klok achterin het busje. 16:54, bijna de aangegeven tijd. De rit duurde nog zo'n tien minuten en de teams moesten nog op hun plaats komen te staan. Hopend dat dit niet zou betekenen dat ze te laat aan zouden komen, kwam ieder op de plaats van bestemming aan, het gebouw omsingelend.

Een laatste keer het plan met z'n allen doornemen, connectie maken met de oortjes en een laatste keer de omgeving checken op mogelijke dreigingen vanaf buiten het gebouw, dat veel weg had van een oud fabriekspand tussen deze weilanden. "/Iedereen aangesloten?/" klonk er door ieder oortje in het busje, gevolgd door unit-nummers en een 'luid en duidelijk'. Dat was de aanleiding om er op af te gaan. Dezelfde aanpak als bij het vorige pand werd toegepast en waakzaam benaderde ieder het gebouw en de mogelijke ontsnappingsroutes. "/Als Nikolai Kuracov is gevonden, trekt ieder zich terug. Dit is een gijzelingssituatie waaruit we hem redden./"

-

"/Dat is Kuracov! Hij schreeuwt! Hij schreeuwt van pijn!?/"