They Found Out (Voltooid)

34.

"Als je dat nóg eens flikt, gaan we haar pijn doen!?" Hij keek angstig en vol van pijn naar de man die zich voorstelde als 'Moose'. Hij had een poging gewaagd om te ontsnappen, door hem met zijn benen om te kegelen -wat gelukt was-, waarna hij probeerde de sleutels van de handboeien te pakken te krijgen -wat lastig ging, maar toch lukte- om vervolgens de sleutels bij zijn handen te krijgen, door ze uit zijn mond en over zijn schouder te laten vallen. En daar ging het de mist in. Alles ging goed, tot hij de sleutels mistte en ze op de grond vielen, waarna Moose weer op was gestaan, de sleutels achter hem pakte en hem een stoot tegen zijn -al gebroken- ribben gaf met extra kracht achter zijn elleboog. Daarna moest hij verhaal doen en zag hij Kate de ruimte in gesleurd worden. En nu zijn we terug bij af.

Een mes werd tegen de hals van het meisje gehouden en de vader was nergens te bekennen. Het meisje had rode traanogen en vanuit het niets, maakten ze een kleine, licht bloedende snee onder haar hals. "Nee!", riep hij met een schorre en pijnlijke stem. "Doe het niet. Alsjeblieft! Doe het niet!" Hij schudde zijn hoofd met kleine slagen en bleef hen aankijken. Een klein stroompje bloed, bestaande uit druppels, gleed traag over haar huid. Ze werd naar hem toe gebracht en moest naast hem stil gaan staan. Hij keek hen verward aan. "Lik." Een grijns sierde het gezicht van Moose. Hij keek hem nu nog verwarder aan en probeerde woorden te maken, die alleen als lipbewegingen reageerden. "Doe je het niet, dan wordt de snee dieper."

Hij zag Kate angstig kijken en ademde eens goed in. Zijn hoofd hield hij dicht tegen de wond, waar hij bleef wachten met het onzekere en vreemde gevoel. Kate duwde haarzelf tegen zijn voorhoofd aan en daardoor wist hij dat zij dit ook goed vond, waarschijnlijk om niet nóg meer pijn te hoeven ervaren. "Lik," klonk de stem opnieuw. Nikolai opende zijn mond na eenmaal te slikken. Traag likte hij het bloed weg van de wond. Het smaakte naar ijzer en maakte hem gelijk misselijk. "Ga door." Tranen welden op in zijn ogen, terwijl hij een tweede keer likte. Meer bloed kwam uit de wond en hij hield zijn rood geworden lip tegen de wond aan, in de hoop het bloeden wat te stelpen. "Dat was niet het plan." Zijn hoofd werd naar achteren geduwd en traag begon het bloed weer te vloeien. "Nou, lik."

Hij kwam weer dichter bij Kate en schraapte het bloed van zijn tong, om het daarna over zijn lip uit te spugen. "Hé!? Flik dat niet! Slik het door verdomme." Hij ging nog eens over de wond heen met zijn tong en een hand met plasticen handschoen hield zijn mond dicht. "Slik." Hoe veel hij het ook probeerde niet te doen, hij slikte het bloed door om weer beter te kunnen ademen zonder een hand voor zijn mond en neus. "Goed zo. Ga door." Een zurige, zachte, naar ijzer smakende boer kwam naar boven en duidde aan dat hij bijna moest overgeven. "Ga door, piggy!" Hij wilde niet. Hij moest. Dit was een ergere marteling dan dat hij tot nu toe mentaal heeft gehad. Hij dronk het bloed van een onschuldige..