They Found Out (Voltooid)

3.

Na een lange omweg, bereikte Nikolai het appartement. Een man in sweatshirt en bruine legerbroek, stapte op hem af.

"Agent Kuracov." 'Gaat mijn cover nú al de mist in?!' Nikolai was het er niet over eens dat deze man zo vrij zíjn naam sprak. "Kan dit private," vroeg hij dan maar gauw. " 'Tuurlijk, 'tuurlijk." De man liep naar de glazen deur met sierlijk gedecoreerde spaken, die ervoor zorgden dat niemand binnen kon komen na het breken van het glas. Hij stopte een sleutel in het sleutelgat en draaide het slot om. De deur piepte een beetje en Nikolai volgde de man naar binnen.

Een deur aan de rechterkant was waarschijnlijk de benedenverdieping. Nikolai volgde de man de rondgaande trap op en kwam zo op de eerste verdieping. Geluid van schreeuwende mensen werd gedempt door de muren. Een meisje bungelde met haar voeten door de spaken bij het trapgat. Ze keek op naar hem, waarna haar glazige ogen weer naar beneden keken alsof hij niemand was.

Ze klommen de tweede trap omhoog en hij volgde de man naar de derde deur aan het einde van de gang. Ook daar stopte hij de sleutel in, waarna hij de deur open schoof en hem voor liet gaan door de deur. Het was een kleine ruimte, merkte Nikolai op. Een tafeltje, een stoel, kleine keuken met aanrecht en afwasbak en de slaapkamerdeur. Nikolai vervolgde zijn weg door de tweede deur. De slaapkamer bevatte een eenpersoonsbed, een nachtkastje, een kleine kledingkast en de deur naar het toilet.

Hij opende de deur van de badkamer en keek naar binnen. Een douche in een glazen blok met schuifdeur. Toilet gelijk daarnaast en een klein wasbakje om handen te wassen en tanden te poetsen.

Het appartement was klein, maar had tevens alle benodigdheden om in leven te blijven. Daarbij was het duidelijk dat dit gekozen is wegens een laag geldbedrag. Het appartement, het uiterlijk van het gebouw en de locatie waar het stond, neemt de woonplaats mee in een donker hol. Daarentegen is het perfect om niet op te vallen en zijn status als 'undercover' te behouden. Hij zal niemand laten weten dat hij daadwerkelijk een agent is.

Nikolai liep weer terug naar de ingang van het appartement en nam de sleutels aan van de man. "Dit zijn de enige sleutels, dus geen kans op reserve. Ik vertrek over een paar minuten en dan kan je niks meer vragen." Hij knikte naar hem. "Waar is de supermarkt?", vroeg hij dan maar. "Rechtdoor door de deur en de derde afslag links. Bij het tweede kruispunt naar rechts, eerste links en dan zie je de vlaggen van de supermarkt aan het einde. Het is zo'n tien minuten met de auto." Nikolai bedankte de man voor de uitleg, waarna hij hem de trappen af volgde naar de uitgang.

De man stapte in zijn auto en terwijl hij de eerste lading met spullen uit de Ford haalde, scheurde de man weg. Verbaasd keek hij de man na, maar vroeg geen verdere vragen. Met het uitladen van al zijn spullen, had hij al genoeg te doen.