They Found Out (Voltooid)

25.

Naomi keek toe hoe de agent een oproep deed aan alle agenten. Hij sprak over een ernstige bedreiging en een gekidnapte agent, wat voor hen een noodsituatie is geworden. Ze hoorde sirenes richting het bureau komen in deze vroege ochtend. Na een aantal minuten kwamen de eerste zes haastig binnen en een kwartier later, volgden er nog een paar. "Voor nu hebben we elf man, maar we moeten beginnen. Het ongeluk met de auto die bekogeld is met een brandbom, is geen ongeluk. Dat was de auto van een undercover agent van een ander departement. Het is onduidelijk of de undercover agent nog in leven is, maar de dreiging liet ons merken dat onze man al minstens drie dagen bij hen zit. Wie de agent is, is onbekend. Wie de kidnapper kan zijn, is onbekend. Het belangrijkste is het welzijn van onze collega, dus we gaan nú aan de slag!" De agent gaf een klap in zijn handen en iedereen zocht snel een werkplek op.

"Ehm.. Meneer?" Naomi keek hem aan en zag dat hij ook naar haar keek, "Gaat alles goed met Peter..?" Hij hurkte tot haar ooghoogte en legde een hand op haar schouder. "Ja, het gaat goed met hem," beantwoordde hij haar, mentaal met gekruiste vingers. Zijn hoop was er ook op gevestigd dat Nikolai a.k.a. Peter nog gezond en wel was, al had hij een vermoeden waar hij kon uithangen, wat geen pretje voor hem zal zijn. Nee, het was alles behalve een pretje. De rilling liep hem over de rug en hij liet dat zo min mogelijk aan haar merken. Hij stond op. Naomi zag de man weglopen en bleef alleen achter. Zoute tranen vielen zachtjes op haar koude handen. Ze wenste dat hij en haar zus snel weer thuis zouden komen.

-

Ryan vervolgde zijn weg en zag het meisje bedroeft voor zich uit starend met gebalde vuisten op haar schoot. Met medelijden, liep hij verder. Hij had andere prioriteiten aan het hoofd. De zoektocht naar zijn collega-agent. De hoofdpijn begon nu al en achter de schermen voor het meisje, was iedereen al druk aan de gang. Hij ging achter zijn bureau zitten en startte zijn computer op. Het duurde niet lang voor hij opgebeld werd of zelf telefoneerde om informatie te winnen. Inmiddels werd er een profielfoto met bijbehorende gegevens van de agent geprojecteerd op het grote scherm. "Nikolai Kuracov. Waar hang je uit," mompelde hij.

Een halve dag later, kwam een voor hem onbekende de ruimte binnen, samen met een vrouw. Beiden waren netter gekleed en hij twijfelde of het ook agenten waren of andere belangrijke mensen. "Allemaal, mag ik even uw aandacht," sprak de vrouw met een duidelijke toon, waarop iedereen stil werd en haar kant op keek. "Agent Kuracov is door ons undercover hierheen gestuurd, om de lokale drugsbende te onderzoeken. Door een cruciale fout is Kuracov naar alle waarschijnlijkheid ontvoerd door deze bende. Wie te weten komt waar hij zich bevindt, zal promotie krijgen en komt zo hogerop met een beter betaalde baan. U wilt een betere baan? Wij willen onze collega terug. .. Aan de slag!" Agent Keller keek haar aan en zag haar zijn kant uit kijken. Voor hij het wist, stapte ze zijn kant uit.

"Ik heb vernomen dat u meer informatie heeft over de bende hier in de buurt?" Ryan knikte eenmaal, maar duidelijk. "Dan zou ik graag met u willen samenwerken. Detective Natascha Willems." "Agent Keller, Ryan." Hij stak zijn hand naar haar uit en zij schudde hem. "Goed, laat me zien wat u allemaal al heeft."