BABAMIN EMANETİ

Bölüm 5-İlk-

"Yetişecek mi?" diye sordum. Elime bir tane silahı alıp inceledim. Daha bir kere ateş etmiştim bu silahla. Babam her silahı denetmişti bana. 

"Yetişecek." dedi Akrep. 

Silahı geri yerine koydum. "Hangisin de iyisiniz? Önder baba hepsini öğretmiştir ama iyi olduğunuz bir alan vardır." 

Omuz silktim. "Nişanda iyi olduğumu söylerdi." 

"AWP?" diye sordu. Başımı salladım.

"İyi kullanıyorsun demişti."

"Keskin nişancı mısınız?" dedi şaşkınca.

"Yok canım." dedim gülerek. "Keskin nişancıyım diyecek kadar iyi olduğumu düşünmüyorum."

"Deneyelim mi?"

Başımı olumsuzca salladım. "Atış yapmayalı uzun zaman oldu."

"Bu yüzden diyorum zaten." dedi. "Silah en son beş yıl önce kullanmışsınız. Hazırlıksızsınız."

"Ne kadar uzun süre kullanmazsam,o kadar iyi bence."

"Kullanmak zorunda kalacaksınız." dedi. Gerçekci olmak lazımdı. "O zaman acemi kalmamanız lazım."

Haklıydı. 

"Nerede yapacağız? Atışı."

"Arka tarafta silahları denemek için yer var. Gelin." deyip yürümeye başladı. İşçiler tam gaz çalışıyordu. Onlara son kez bakıp Akrep'in peşinden gittim. 

Beni talim yapma yerine götürdü. Önümede bir sürü silah dizdi.Seçimi bana bırakıyordu.

İlk önce belimden babamın silahını çıkardım. Uzakta duran şişelere doğru tuttum. 

"Yapamazsam?" diye sordum.

"Bir daha denersiniz." dedi. "Gerilmeyin. Rahat olun. Nişan alınca uzun sürede beklemeyin. Adam uzun süre karşınızda durmayacak."

Önümde beş tane şişe duruyordu. Üç el ateş ettim. Karşımda iki tane şişe kalmıştı.

"Sandığımdan daha iyisiniz." dedi Akrep.

"Bende." dedim. Unutmamıştım. 

"AWP deneyin." dedi ve elime tutuşturdu. Ağır bir silahtı. Yere çöküp,bir tahta parçasına yasladım onu. Babamın öğrettiklerini uyguluyordum. Bunula da isabetli atışlar yapmıştım. Gurur duydum kendimle. Bir yandan da nefret duymuştum tabi. Bunları kullanmak marifet değildi. Bunu unutmamam lazımdı. 

"Çok iyi." dedi Akrep. Elimdekini bıraktım.

"Yeter bu kadar." dedim. 

"Hoşunuza gitmedi mi?" diye sordu.

Cevap vermedim. O sırada bir çocuk koşarak yanımıza geldi. Konuşmayı bölmesi iyi olmuştu. 

"Biri geldi." dedi biraz panikle. 

"Tanıyor muyuz?" diye sordum. 

"Karan Miraç." 

Akrep bana döndü. "Civan'ı isteyecek." dedi.

Omuz silktim. "Öğrenelim." deyip içeriye girdim. Karan ön kapıdaydı. Arabasını çekmiş, önüne de yaslanmıştı. 

"Akrep." deyip durdum ve arkamı döndüm. "Burada kal." 

Başını'emredersiniz' anlamında salladı. Karan'ın yanına tek başıma gittim. O da tek gelmişti zaten. Bu çocuğun bu huyu iyiydi. Adamlarıyla gelip artislik yapmıyordu.