BABAMIN EMANETİ

Bölüm 34 -Paralar-

Aile meclisi toplanmıştı. Hepsini salona çağırmış, karşıma oturtmuştum. Toplantı zamanıydı. Sonuçta bir savaşa girmiştim. Önlem almak için bir gün bile beklemek geç olabilirdi.

Beni onları öldürmekle tehdit etmişti.

Benden çok onlar tehlikedeydi. 

"Konuşacak mısın artık?"

Elmas sabırsızca yerinde kıpırdandı. Nereden başlayacağımı bilemediğim için bir kaç dakikadır sessizce onlara bakıyordum.

"Bir süre evden çıkmanızı istemiyorum." dedim bir nefeste. "Önemli bir durum. O yüzden sorgulamayın."

"Yeni düşman mı edindin kendine?" diye sordu Ali. 

"Elimizde olan düşmanlar yetiyor." dedim. 

"Eve mi hapsediyorsun bizi?" diye sordu Elmas. "Daha neler. Babam bile daha önce böyle bir şey yapmadı."

"Çünkü babam bizi her yerde koruyabilirdi." dedi Ali. "Ecrin bunu yapamaz."

"Sen yapabilir misin Ali?" diye sordum. Bana baktı. 

"Senin yapamadığın bir çok şeyi yapabilirim."

"O yüzden mi eve saldırı olduğunda babamı koruyamadın?" diye sordum. 

Bakışları sertleşti. 

O bunu istemişti.

Elmas'a geri döndüm. "Uzun sürmeyecek. Ama ben çıkın diyene kadar çıkmayacaksınız. Ben babam gibi sizi dışarıda koruyamam belki ama bu evde koruyacağım. Buraya ben olduğum sürece kimse giremeyecek."

"Abim de yardım eder." diye atıldı Serenay. "Yani beni korumak isteyecektir."

"Karan Miraç yok artık Serenay." dedi Ali. "Ecrin Özmen var. Ona güvenmek zorundasın."  Ayağa bir hışımla kalktı. "Bittiyse.."

 Cevabımı beklemeden salondan çıktı. 

Sadece kadınlar olarak kalmıştık. 

"Ali'ye bakma." dedi Serenay. "Abim den biliyorum. Bizi korumak için buna mecbur kalabiliyorsun."

"Bizi kimden koruyorsun Ecrin?" diye sordu Perihan Hanım. Ona döndüm. 

"Kızlar anlaştıysak odanıza gidin." dedim Elmas ve Serenay'a. Sonra Perihan Hanım'a geri döndüm. Kızlar kalkıp salondan çıktılar. 

"Bence biliyorsunuz." dedim onlar çıkar çıkmaz. 

"Senden duymak istiyorum." 

"Annem den." dedim sertçe. 

"Babanın katilin den." diye düzeltti. "Bizi öldürmek istiyor değil mi? Özmen ailesinde ki herkesten kurtulmak istiyor?"

"Evet." dedim. "Yapabilir de. Ama yapamayacak."

"Sana nasıl güvenebilirim?"

"Öz anneme karşı sizi korumaya çalışıyorum." dedim. "Bana güven veya güvenme ama tek derdim sizin ölmemeniz. Babamın emaneti olduğunuz için. Yoksa sizin sevginizden ölüp bitmiyorum."

Gözlerini devirdi. 

"Neden gözlerinizi deviriyorsunuz?" diye sordum. "Saçma mı geldi?"

"Onunla birlik olup bizi ortadan kaldırabilirsin." dedi bana bakıp. "Aklından geçmiştir illa ki."

Keyifsizce sırıttım. "Geçmedi." dedim. "Bunu düşünmeniz beni şaşırttı."

"Benim geçti." dedi. "Eğer elime bir fırsat geçse, hiç düşünmem Ecrin."