BABAMIN EMANETİ

Bölüm 10 -İsteme-

"Ne oluyor burada?"

Sesi duyar duymaz benden ayrıldı. Ben hala olayın şokunu yaşıyordum. O ise çoktan toparlanmıştı. 

"Kusura bakma abi." dedi. Adamın önünde durup Beni arkasına doğru çekti.  "Sevgilimle görüşecek başka yer bulamadıkta."

Adam beni ve onu süzdü. "Burada mı çalışıyorsunuz?" diye sordu. Elinde silah vardı ama arkasına saklamıştı.

"Sevgilim burada çalışıyor." dedi Karan. 

Şu an utançtan kıpkırmızı olmuştum. Bu muydu yani planı? Sevgili numarı yapmak için mi beni öpmüştü? 

Ne kadar zekice!

"Kaybolun." dedi adam. "Şirkette olay var zaten bir de sizinle uğraşıyoruz." 

Karan elimi yakaladı. "Özür dileriz tekrardan. Kolay gelsin." 

Beni çeke çeke yürütmeye başladı. Adam biz gider gitmez silahını kaldırıp etrafı kolaçan etmeye devam etti. 

Adamın görüş alanından çıkar çıkmaz Karan koşmaya başladı. Elimi hala tuttuğu için bende onunla birlikte koşmaya başladım. 

Bugün o kadar çok koşmuştum ki. Ayaklarım ağrımıştı. 

Arabasına ulaşınca durduk. Arabasını kuytu bir yere parketmişti. Hava da karanlık olduğu için siyah arabası hiç belli olmuyordu bile.

"Bin hadi. Gidelim artık." dedi. 

Rahatlığı beni bitiriyordu.

Ben o kadar rahat olamıyordum. 

Bir anda silahımı çıkarıp ona doğrulttum. Bana şaşkınca baktı. 

"Senin hayatını kurtardım." dedi bencilce.

"Beni nasıl öpersin?!" dedim sinirle. 

"Duymadın galiba! Hayatımızı kurtardım." 

Silahımı daha iyi kavradım. "Aklına silahına susturucu takmak gelseydi hayatımız tehlikeye girmeyecekti."

"Benimle kavga etmeyip o flashı verseydin de öyle."

Gözlerimi kıstım. O da kıstı. 

"O kaydı kırmayacaktın!"dedim. "O kayıt..."

"Bana aitti.!" dedi. "Bana ait bir şeyi yok ettim."

"Kanıtımdı." dedim hayal kırıklığı ile. "Senden kurturmam için bir kanıttı o. Sende bunu çok iyi biliyordun."

Keyifsizce güldü. "Sadece işimi sağlama aldım." dedi. "Sende eğer vurmayacaksan o silahı indir."

 En azından akılllı olup tabancama susturucu takmıştım.

 Kolunu isabet aldım ve sıktım. Arabanın kabutuna doğru sendeledi. Oraya yaslandı. Tabi bu olurken acıyla da inlemişti. 

Hayatını tehlikeye atmayacak ama canını acıtacak bir kurşun yarasıydı. Tam istediğim gibi.

Kanayan yarasına öbür eliyle bastırdı ve sinirli gözlerini üstüme dikti. 

Bir şey demesine fırsat tanımadım.

"Bu beni öptüğün içindi. Bir daha asla bana dokunma." 

Arkamı döndüm ve koşarak uzaklaştım. Koşarken arkadan gülme sesini duyuyordum.

---

"İyisiniz değil mi?" diye sordu Akrep bana su şişesini uzatırken.