Jeszcze nigdy w życiu nie słyszałem tak histerycznego i duszącego płaczu...
Chciałabym zaznaczyć, że jest to MOJA historia, niektóre fakty mogą nie łączyć się z tymi z serialu!!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Amy to szesnastoletnia dziewczyna zamieszkująca dom dziecka na zachodzie USA.
Od urodzenia jest wilkołakiem. Oznacza to, że jej organizm potrafi wytrzymać i dać z siebie więcej. Jest szybsza, silniejsza, groźniejsza niż zwykły śmiertelnik. Jej rany goją się szybciej i tym samym mniej boleśnie.
Dokładnie osiem lat temu straciła rodziców. Przyczyna nie jest znana policji, lecz Amy wie.
To ona musiała znosić ciężar ostatnich słów swojej matki. To ona trzymała ją za rękę, gdy ta odchodziła.
To był atak na ich rodzinę.
Wtedy zaczął się nowy, gorszy początek. Od tamtej pory dziewczyna wiedzie z pozoru normalne życie, chodzi do szkoły, często wlepia wzrok w telefon.
Prawda jest niestety inna. Dziewczyna zapomina co to szczęście i uśmiech, a ból psychiczny po stracie bliskich pali ją od środka. Z dnia na dzień pogrąża się w rutynie, nie ma marzeń i ideałów. Jej jedyną odskocznią jest taniec, lecz nie ma warunków do częstych ćwiczeń.
Dziewczyna wie, że jest inna. Nie chodzi tu o jej naturę, a o to jak bardzo każdego dnia się zmienia. Ostatnimi czasy zaóważa zmiany koloru oczu na czerwień i zieleń na zmianę , słyszy myśli i widzi z o wiele większej odległości.
Kiedyś mama czytała jej książkę o wilkach. Opowiadała o różnych plemionach, historiach, rangach wilkołaków.
Od kilku miesięcy Amy szuka informacji w internecie, bibliotekach i innych źródłach. Jedynym wytłumaczeniem było by to, że zmienia się w alfę, lecz jest to nie możliwe.
Alfą może być tylko i wyłącznie mężczyzna, którego rodzice posiadają najwyższe rangi w stadzie.
Natomiast tata i mama Amy byli omegami. Nic w tej historii się nie łączy, lecz dziewczyna stara się jak może.
Wszystko jest utrudniane przez fakt, że musi się ukrywać. Inaczej było by to dla niej zagrożenie.
Dziewczyna nie ma zbyt wielu znajomych, odtrąca wszystkich którzy pragną ją poznać. Woli samotne życie w którym musi liczyć tylko i wyłącznie na siebie.
Pogodziła się z faktem, że będzie mieszkać w tym samym ciasnym pokoju jeszcze dwa lata. Z drugiej strony, lepsze to niż noce na ulicy.
Ludzie wolą adoptować młodsze, nieświadome dzieci,łatwiej jest im wpoić swoje racje. Jej charakter jest natomiast wyjątkowo trudny .
Dziewczyna nie potrafi darzyć zaufaniem innych od czasu ataku.
Jednak gdzieś tam głęboko w sercu Amy skrywa nadzieję, nadzieję na to, że coś się zmieni...
