We Met Again

Chapter 34

Ikaw na pala,
Ang may-ari ng damdamin ng minamahal ko

Pumikit si Francis at dinama ang kaniyang pagkanta. Agad na nag-iba ang ambiance sa loob ng bar, from masigla to malungkot. 

Pakisabi na lang,
Na wag ng mag-alala at okay lang ako

He continue singing. Dinilat niya ang kaniyang mata at agad na sinalubong ang akin. Tumango siya at saka nagpakawala ng isang ngiti na nakakadurog dahil ramdam mo ang lungkot dito.

Sabi nga ng iba,
Kung talagang mahal mo siya ay hahayaan mo,
Hahayaan mo na mamaalam,
Hahayaan mo na lumisan, ooh...

Hindi ko na napigilan pa ang pagpatak ng aking mga luha. Nasasaktan ako para kay Francis. He's always there beside me, he's always there when I'm sad and happy. He's always with me through my ups and down. Hindi ko alam bakit hindi na lang siya ang minahal ko. He's perfect, pero ang sabi nga nila, hindi mauutusan ang puso.

Kaya't humiling ako kay bathala,
Na sana ay hindi na siya luluha pa,
Na sana ay hindi na siya mag-iisa,
Na sana lang...

He closed his eyes again. My tears keeps on falling to my cheeks.

Ingatan mo siya,
Binaliwala niya ko dahil sayo

Muli ay minulat niya ang kaniyang mata at ngayon ay namumula na ito. Don't cry Francis, please. You're always there to wipe my tears and I don't know how to wipe yours.

Nawalan na ng saysay ang pagmamahal,
Na kay tagal ko ring binubuo,
Na kay tagal ko ring hindi sinuko,
Binaliwala niya ako dahil sayo, dahil sayo

Naramdaman ko naman ang kamay ni Dea sa aking likod at hinahagod ito. She mouthed 'it's okay' to me. Isang malungkot na ngiti rin ang binigay niya sa akin.

Heto 'ng huling awit na kanyang maririnig,
Heto 'ng huling tingin na dati siyang kinikilig,
Heto 'ng huling araw, ng mga yakap ko't halik,
Heto na, heto na...

Diretsong tumingin ito sa akin. He smiled at me at kasabay niyon ang pagtulo ng luha sa kaniyang kaliwang mata. Kita ko ito dahil sa spotlight na naka-focus sa kaniya.

Ingatan mo siya

He finished the song kahit hindi pa naman tapos.

"Sorry for being emotional" He laughed at pinunasan ang kaninang nakawalang luha "To that special girl, gusto ko lang sabihin na you're very precious para lang masaktan. Live your life happy" muntikan pa siyang pumiyok

Ngumiti siya at nag-bow na sa stage. Nagpalakpakan naman ang mga tao. I saw his audience, ang iba ay nagpahid pa ng mga luha. Talagang nakuha niya ang damdamin ng mga nakarinig ng kaniya niya. He's a good singer.

"Yona, Francis will go to US. Bukas ng umaga ang alis niya" Sabi naman ni Dea dahilan para sa kaniya mapunta ang atensyon ko

"Why?" I asked

Nagkibit-balikat siya at sakto naman ang paglapit ni Francis sa amin.

"Aalis ka?" Bungad na tanong ko

"You did cried" Pansin niya sa mukha ko at akmang pupunasan niya iyon gamit ang kamay niya ngunit iniwas ko ang mukha ko

Kita ko ang sakit sa kaniyang mata nang gawin ko iyon.

"Aalis ka?" Pag-uulit ko sa tanong

Tumango siya sa akin ng dahan-dahan.

"You don't have to" Halos pabulong ko na sabi

I don't want to be selfish. Alam kong aalis siya dahil ayaw niya nang masaktan pa dito kung nasaan makikita niya kaming dalawa ni Rash. But, he's important to me. Masasaktan talaga ako kapag umalis siya.

"Maybe my role in your life is just to wipe your tears. Ngayong masaya ka na ulit..." He trailed of ngunit wala siyang balak na ituloy ang sasabihin niya

"I hope that you'll find the girl who will wipe yours" Malungkot na sabi ko na lang

I can't stop him. If that's the way to heal his broken heart then he should really leave. Naiintindihan ko siya, nanggaling na rin ako sa sitwasyon niya. Talagang napakasakit.

Nagpaalam na rin agad sa amin si Francis at nauna nang umalis. Naiwan kaming dalawa ni Dea sa bar. Kahit ang tugtog ay masigla na, hindi ko pa rin magawang maging masaya.

"Yona" Tawag ng isang pamilyar na boses

Agad ko itong nilingon at nakita si Rash. He's wearing a white polo na nakatupi hanggang siko. Alam kong hindi pa siya nakakauwi sa bahay nila at dumiretso siya dito. Mabilis akong tumayo at saka niyakap siya ng mahigpit.

"What happened?" He asked worried

Habang yakap ko si Rash ay nakita ko si Francis sa pinto sa ng bar, papalabas pa lang siya. Napabitaw ako sa pagkakayap kay Rash. Francis nod and smiled at me, saying that it's okay at tuluyang nang lumabas ng bar.

Akala ko nakaalis na siya kanina pa.

"Yona, tell me" Malambing na sabi naman ni Rash sa akin

"Rash, I love you" I whispered as he stiffened

Hindi niya siguro ine-expect na sasabihin ko ito. I'm drained, nanlambot na ang aking mga tuhod.

"I love you too" I heard him whispered too bago ako mawalan ng malay.

~●~●~●~●~●~
Thank you for supporting Rash and Yona's story❤