We Met Again

Chapter 35

As I opened my eyes I saw myself inside my room. Agad naman akong bumangon at ginawa ang morning routines ko.

Nakuha ko nga si Rash, nawala naman ang isang matalik na kaibigan ko.

Pumunta na ako sa sala matapos. I saw Rash, pinakakasiya ang kaniyang sarili sa sofa. Dahil matangkad ito ay lagpas ang kaniyang binti. Dito siya natulog?

Lumapit ako sa kaniya. Umupo ako sa sahig para pantayan ang lebel ng kaniyang mukha. I traced his nose, napakatangos. I traced his thick eyelashes.

"I have many questions Rash" I whispered

Nagulat ako nang bigla niyang hilain ang kamay ko dahilan para mapalapit lalo ang mukha ko sa mukha niya. We're just inches away. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko.

"You said you love me" He whispered and opened his eyes slowly

Nag-iwas ako ng tingin. I remembered myself saying it to him as I hugged him. Nag-init naman ang magkabila kong pisngi.

"So, what are we? Are you my girlfriend now or my wife to be?" He asked and gave me a smirk

Hinila ko ang kamay ko sa kaniya at saka nilayo ang aking mukha. Feeling ko mauubusan ako ng oxygen sa ginagawa niya.

Tinaasan ko siya ng kilay. Hindi ako sumagot sa kaniyang katanungan.

"Huwag mo ako tinataasan ng kilay Mrs ko, mas lalo akong naaakit sayo" Sabi niya at saka siya nag-adjust at nilapit ang kaniyang mukha sa akin

Napalunok naman ako. Nakakainis talaga siya. Alam niya siguro na sobrang apektado ako sa kaniya.

"Hindi ka ba papasok?" I asked changing our topic

"Ikaw Mrs. masusunod. Should I go to work?" Hinuli niya ang aking paningin na parang doon niya mahahanap ang aking kasagutan

"Excuse me" sabi ko at tumayo na "Hindi pa ako kasal. Stop calling me Mrs." Paglilinaw ko

"Hindi pa" He said and smiled while biting his lower lip "Ikakasal pa lang"

Mababaliw na ata ako kausap ang lalaking ito.

Tinarayan ko siya at saka pumunta na sa kusina. Nagulat naman ako nang may naka-prepare nang mga pagkain.

"Kanina pa ako gising. Kain ka na" He said at dumiretso sa ref saka kumuha ng tubig

"Rash" I called him using my serious tone

Nagtataka niya naman akong tiningnan.

"I want to talk about everything. Gusto ko nang matahimik Rash. Will you promise me to tell just the truth?" Sabi ko at sinalubong ang kaniyang tingin "even it means hurting me" dagdag ko pa

"Anything for you" He said and nod

We ate our breakfast. Nang matapos ay pinauwi ko na muna si Rash, babalik na lang siya mamayang dinner. Hindi niya na rin ako pinapasok, magpahinga daw muna ako.

I glanced myself at the mirror once again, I smiled when I saw my reflection.

"Mrs. ko" Malambing na tawag mula sa labas ng kwarto ko at kumakatok

To be honest, late na kami sa oras ng pinareserve ni Rash sa isang restaurant. Nahirapan kasi akong pumili ng damit na isusuot ko, isa pa nag-ayos ako. I just want to be beautiful today. 

"We're 30 mins late" Malambing na sabi nito

"Edi mauna ka na!" Sigaw ko naman pabalik

Natahimik na siya sa labas ng kwarto ko. Nauna na kaya? Tss.

When I'm finally contented with my look ay binuksan ko na ang pinto. I saw the shock in his face pero agad niya ding binawi at napangiti. He' scanned at me, at binalik ang tingin sa tiyan ko. Huminga siya ng malalim at pumikit na parang kinakalma ang sarili.

"Mrs ko, I told you to not wear those kind of clothes" He said calmly

"Panget ba?" I asked and I saw the frustration in his eyes

"You're beautiful with or without that clothes. Please change, magtatalo pa ba tayo dito?" Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at saka bahagyang yumuko para magkapantay ang aming mga ppaningin

Ang kaniyang tingin ay nanunuyo, nakakatunaw.

"We're getting late" Pagdadahilan ko naman "Saka kasama naman kita. Sabi mo pwede ako magsuot ng crop tops kapag kasama kita?"

"Silly girl" He said ang patted my head

Sumakay na kami sa kotse niya. Hinayaan niya na ang damit ko. I'm wearing a pink crop top, isa ito sa mga binigay niya sa akin.

Nang makarating na kami sa reservation ay agad na kaming umorder. Mabilis naman nila itong nai-serve sa amin. We just ate silently. I want to start asking him but I want it to some other place.

Nang matapos kaming kumain ay dumiretso na kami sa San Juanico bridge. Pumwesto kami kung saan kami nakapwesto dati. Unang punta namin na magkasama kami.

"Why do you like this place?" He asked

I smiled at him.

"The wind hugs me" I answered

Natahimik naman siya. Huminga ako ng malalim at saka siya hinarap. He look at me like I'm the most beautiful girl in the world.

"Everytime I'm hurt, I go in this place. It's comforting" I laughed that made his forehead knotted "I will stare at my reflection in water. When I'm crying she's crying too, when I smiling she's smiling too. Idiot! Because it's my reflection" I laughed again but tears started to fall "When I was seven years old, my Lolo died" Nilingon ko naman ang kalsada kung saan ang eksaktong lugar kung saan humiga si Lolo "There. It's a car accident" Turo ko

Sinundan ni Rash ng tingin ito. Naramdaman ko naman ang pagpulupot ng kaniyang braso sa aking bewang.

"Sabi ko, nandito lang palagi si Lolo and the wind that hugs me is him" Pinilit kong bigyan ng ngiti si Rash

Pinunasan niya ang mga takas na luha sa aking pisngi.

"Alam mo kung anong lagi kong tinatanong  dito?" Sinalubong ko ang paningin niya at pinatigil siya sa pagpupunas sa aking ppisngi

He didn't answer but his eyes are asking me.

"Lolo, bakit hindi tayo pwede gustuhin ng mga taong gusto natin?" Laking pasasalamat ko nang hindi ako ppumiyok "My Lola left my Lolo. Iniwan ni Lola si Papa kay Lolo"

I once again glance at my reflection in water.

"Rash, Do you love Tanya?" Natawa na ako sa tanong ko "I want you to answer it honestly"

Unexpectedly his answer broke my heart.

"Yes" He simply said

Napalingon ako sa kaniya. I remembered what I heard in his office.

"Tanya, Mahal kita"

Those words. I knew it's true.

"As a friend Yona. She's my best friend back then. Totoong napamahal na siya bilang kaibigan ko, hanggang doon lang iyon. Kahit anong tulak at masasakit na salita ang nasabi ko sa kaniya, she stayed. She comforted me everytime I'm hurt. Like Francis to you, ganun lang si Tanya sa akin" He explained

Francis and Tanya. Nagmahal lang din sila. Again, in every situation hindi lang ako ang nasasaktan. I forgot the people around me. I became selfish, tanging ang sariling sugat ko lang ang aking iniintindi.

"I bet you didn't heard what I said to Tanya when he came to my office. I clearly said that I love her as a friend" He added

Napalunok ako. Medyo gumaan na ang pakiramdam ko. I should trust him. I should trust his words.