GENÇ KURTLAR

15.bölüm

Kafamı gökyüzüne kaldırdım.

Artık içimde ufacık bir umut bile kalmadı.Eskiden kendimi ailem beni bulucak diye avuturdum.Peki ya şimdi,ölmeyi bekleycegim ha.Sizi çok özlüyorum.Sevgiye muhtacım ben,size muhtacım.Ne kadar üvey bir ailem olsa da o sevgiyi bulamadım.

Sizi özlüyorum.Biliyorum aglamak güçsüzlüktür ama elimden aglamaktan başka bir şey gelmiyor.Uzgünüm,iyi bir evlat olamadım,iyi bir arkadaş olamadım,çok üzgünum.Bu hayat beni çok yıprattı,hem de çok.dedim ve ayaga kalktım.Üstümü silkelesem de yine de lekeler vardı.Direk arabaya bindim.Ve son gaz ile eve gitmeye başladım.Herhalde bir şeyler biliyorlardir.

Eve gelince arabayı ani bir frenle durdurdum.Dışarıda bizimkiler olsa da onları takmadan arabadan indim.Gözyaşlarımı durduramadım ama bu sefer sessiz aglıyordum.Sadece akıyorlardı.Kapıyı yine annem açtı.Artık babamla hiç konuşmuyorduk.Zaten benimle hiç dialoga geçmezdi.Hemen içeriye girdim ama kapı yılıktı.

Mia...

Verdigin adres dogru muydu?

Ben...

Zırvalamayı kes!!!!  Bana cevap ver,verdigin adres dogru muydu?

Dogruydu,bize verilen adres oydu ama üstünden uzun zaman geçti,ordan taşınmışlardır.dedi ürkerek.

Hayır,taşınmamışlar.Onlar öldüler anlıyo musun,öldüler.
Bana verdigin adresdeki ev yanmıştı.Kül olmuştu.O adresi sana kim verdi?

Görevli bir kadın.Yetimhaneden bir kadın.

Hah,gerçekten çıldırıcam.Dedim ve kapıya dogru yürüdüm.Kapının dısındaydım.Aniden biri kolumu tuttu.Kim olduguna baktım annemdi.

Mia,inan bana.O adres dogruydu.

Nerden biliyosun,kadın sana yalnış adres vermiş olamaz mı?

Hayır.Seni almak istedigimizde bize bilgilendirme yaptılar.Senin yangından mucize eseri kurtuldugunu söylediler.Evde eger yanmış diyorsan,evet o adres dogru.

Yani gerken ailem öldü öyle mi?dedim fısıltı gibi çıkan sesimle.

Hayır,biz de senin aileniz.

Hayır,siz benim ailem filan degilsiniz.Siz benim hiçbir şeyimsiniz.Anladın mı?

Mia böyle yapma lütfen.

Ne yapmıyayım ha ne yapmıyayım.Yıllardır beni sevmiyosunuz bana sevgi göstermiyorsunuz sonra öz ailem olmadıgınızı söyledigimde seni seviyoruz diyorsunuz.Daha ben ne yapmıyayım ha.Ne?

Mia üzgünüm.Herşeyi baştan alamaz mıyız?

Artık hiç bir şey eskisi gibi olamaz.dedim.Yere çöktüm.Sırtımı duvara dayadım.Kafamı da duvara dayayıp gözlerimi kapattım.Gözyaşlarım özgürce akıyordu ve ben gözyaşlarımı bile durduramıyordum.Yanıma annem oturdu ve o da benimle aynı pozisyona geçti.Sessizligi bozan ben oldum.

Beni adrese yönlendiren bir kadın oldu.Kadın ailemin soyadının........DARK oldugunu söyledi.dedim yutkunarak.Bunu zor da olsa söyledim.

Evet Darktı.

Peki anne ve babamın isimlerini biliyor musun?

Hayır.dedi ve ben de bir anda ayaga kalktım.Sonra yüzüne bakarak

Bana benim bilmedigim bir şey söyle.Bana bilmedigim bir.şey söyle.Bilmedigim bir şey,SÖYLESENE...dedim bagırarak.Ama o hiçbir şey söylemedi ve bu beni daha da delirtti.Ellerimi saçlarımdan geçirdim.bilmedigim bir şey söyleyin bilmedigim bir şey...dedim fısıltıyla.Annem kalkıp yanıma geldi ve kolumdan tuttu.Bana dokunmasını ve benimle konuşmasını istemiyordum.
Hızlıca kolumu çekerek