Aşk Tesadüfleri Sever

Bölüm 35

These Boots Are Made For Walkin' - Nancy Sinatra

Lights  Up - Harry Styles

That's Life - Frank Sinatra

Kayra'nın Ağzından
Okulların açılmasının üstünden bir ay geçmişti. Fırat hala uyanmamıştı. Okul açılana kadar hepimiz çiftlikte kalmıştık sonrasında da evlerimize dönmüştük.

Yiğit geçen hafta bir daire bulup oraya taşınmıştı, onu o zamandan beri görmüyordum. Duyduğum kadarıyla Duru onu affetmişti. Açıkçası şaşırmamıştım. Yiğit kendini affettirmek için çok çalışmıştı. Öte yandan ben...

Çiftlikten döndüğümüzden beri Duru ile konuşmamıştım bile. Daha doğrusu kimseyle konuşmamıştım. Fırat'ı görmeye gittiğim günler ve okula gitmek dışında dışarıya bile doğru düzgün çıkmıyordum. Kendimde bir türlü o gücü bulamamıştım.

Timeo İngiltere'ye dönmüş, annemler de Paris'e gitmişlerdi. Neyse ki bu sefer kısa süreliydi. Rutin kontrolleri yapmaları gerekiyordu. Nina yıllık iznine çıkıp annesinin yanına ziyarete gitmişti. O yüzden yalnızdım.

Yatağımdan destek alarak ayağa kalktım. Son zamanlarda belim çok ağrımaya başlamıştı. Muhtemelen adet dönemim yaklaştığından dolayıydı. Gerçi bir hafta gecikmiştim ama mevsim geçişlerinde kendimi bildim bileli böyle şeyler yaşıyordum o yüzden çok takılmamıştım.

Kahvaltı edip hazırlandıktan sonra okula gittim.

"Günaydın güzelim, beni özledin mi?"

Koridorda duyduğum sesle zaten zor zapt ettiğim sinirlerim tekrar tepeme çıkmıştı.

"Aynen Ateş çok özledim (!)"

Yanından geçtiğim sırada kolumdan tutup durmamı sağladı.

"Şu senin bir tane erkek arkadaşın vardı, neydi adı... Ah, evet buldum. Fırat. Ne zaman tanıştıracaksın bizi onunla? Yoksa senden çoktan ayrıldı da bize mi söylemiyorsun?"

İmalı bir şekilde konuşarak arkasında duran mükemmel ötesi (!) arkadaş grubumuzu gösterdi.

Tabii ki onlara Fırat'ın komada olduğundan bahsetmemiştim. Neden böyle bir şey yapayım ki? Benimle sadece ünlü olduğum için -ki ünlü olan ben değilim, babam- arkadaş olmuşlardı.

"Tanışmanızı isteseydim çoktan tanışmış olurdunuz."

Kolumu ondan çekip sınıfa girdim.

***

Son derse gelmiştik. Dersin bitmesine on dakika kalmıştı. Buradan çıkmak için sabırsızlanıyordum. Tüm gün boyunca sahte arkadaşlarımın sahte muhabbetlerini dinlemek zorunda kalmıştım. Umurumda bile değillerdi. Hislerimiz karşılıklı olmalıydı çünkü ben de onların değildim.

Aniden başım dönmeye başlamıştı. Düşmeyeceğimi bilmeme rağmen düşmemek için sıramı tuttum ve gözlerimi kapattım.

"Kayra, iyi misin?"

Ateş arkamda oturduğu için fark etmiş olmalıydı. Tamam, kabul ediyorum, dünyadaki en mükemmel insan sayılmazdı ama kötü biri de değildi. Ayrıca çevremdeki sahte olmayan nadir insanlardandı. Nasıl olsa bir geçmişimiz vardı ve birbirimizin kalbini kırmadığımız zamanlarda çok yakındık. Birbirimizle ne kadar kavga etsek ve birbirimizden nefret edermiş gibi davransak da birbirimizi önemsiyorduk.

"Kayra?"

Hafifçe arkamı dönüp cevap verdim.

"İyiyim, sadece bir anlığına başım döndü o kadar."