(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Eheheh Uzun zaman sonra Merhaba aşkolar, nasılsınız? İyisinizdir inşallah, ben iyiyim. Biraz geç oldu farkındayım bunun için özür diliyor ve sizi taze düzenlenmiş bölüme alıyoruum.
🎶Mor ve Ötesi/Sevda Çiçeği🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalarr...
6. Bölüm; 'Gün'
≈Güneş'ten≈
Son zamanlarda o kadar mutluyum ki, her an bu mutluluğumu bozacak bir şey olacak diye korkuyorum. Çocukluğunu, gençliğini doya doya yaşayamayan bir kızdım ben. Babanın gerçek anlamını bilmezdim, bir kelimeden ibaretti sadece. Erkeklere de güvenmezdim, ön yargılıydım kabul ediyorum. Nedensizce hepsinden nefret ettim. Ama sonra anladım ki hepsi aynı değil, sadece ben böyle bir babaya sahip olduğum için fazla şanssızdım.
Aklım da son zamanlarda epey karışıktı. Seher'in dediği şeyden sonra iyice karışmıştı. Eşeğin aklına, karpuz kabuğu sokmak dedikleri bu olsa gerekti. Aklım karışmaya evvelden razıymış zaten. İstemsizce dün sahilde olanlar geldi aklıma ve derin bir nefes alarak ellerimi yüzüme kapattım.
Utanıyordum!
Irmak'ın beni uyarmasıyla Emirhan abinin yanına gittim. O an sanki düşünmüyordum ve bedenimin kontrolü bende değildi. Neden ve kim için gittiğimi bilmiyordum ama yanında başka bir kız görmek tuhaf hissettirmişti ve ben hayatım boyunca böyle şeyler hissetmediğim için, nedenini bilmiyordum. Belki de hissetmek için hayatım yetmemişti. Emirhan abinin yanına geldiğimde, ifadesizce yanındaki kıza bakıyordu. Kız elini Emirhan abiye uzatmıştı. Tanışmak istiyordu sanırım. Hiç bekletmeden kızın elini sıktım, saygılı bir insandım ben.
Bu anları ağlayarak ve kendime söverek hatırlayacaktım.
"Merhaba! Ben Güneş." Anormal derece de yapmacık ama mutlu sesimle kız yüzünü buruşturmuştu. Aslında elini aşırı sıkmamında bir katkısı olabilir. Şu an kendime çok şaşırıyordum, bir hafta önce bana bir kızı ölümüne yolmak isteyeceksin deselerdi,acınası bir kahkaha atar geçerdim.
"Ben seninle değil, onunla tanışmak istemiştim küçük hanım. Şimdi izin verirsen eğer?" Benden büyük olduğu belliydi ya da yaptığı makyaj büyük gösteriyordu. Kesinlikle makyaja bir ön yargım yoktu fakat aşırısı da hoş olmuyordu sanki...
"Bence biz seninle daha iyi anlaşırız." Bu ben miyim? Emirhan abi şaşkınlıkla beni izliyordu.
"Ne saçmalıyorsun? Ayak altından çekilsen iyi olur küçük." Emirhan abiye döndü ve gülümseyerek sordu. "Kız kardeşin mi? Çok kıskanç, seni paylaşamıyor gibi." Duyduğum şey ile duraksadım ve yutkunarak Emirhan abiye döndüm. Abi... Abi... Gerçekten abi olarak mı görüyordum? Yüzüme çarpan gerçekle bakışlarıma da gölge düşmüştü.
