(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
54.Bölüm, 'Geçmişten Biri'
≈Tuğçe'den≈
"Hoşgeldin Tuğçe abla." Irmak'a içten bir şekilde gülümseyip, sarıldım.
Merdivenleri çıkan, sırtı dönük Hakan'ı görünce içim bir hoş olmuştu. Evet onunda askerliği bitmişti ve geleli bir hafta oluyordu. Benim geldiğimi farketmemişti büyük bir ihtimalle. Gözlerimi ondan çekip, tekrar Irmak'a döndü.
"Hoşbuldum canım."
"Kızlar yukarıda da, Cansu abla nerede?"
"Onun biraz başı ağrıyordu, gelmek istemedi." Basamakları çıkıp, Irmak'ın tavan arasındaki odasına gittik.
Bugün onlara bazı derslerde yardım edecektim. Matematik hariç, tüm derslerde aslında. Matematiğim iyi değildi, ki zaten sayısal öğrencisi değildim. Beni kurtaracak kadar matematik çalışmış ve onu da unutmuştum zaten.
Irmak'ın odasına girdiğimizde, karşılaştığım manzara ile küçük bir şok geçirdim.
Evet bunlara ben ders anlatacaktım.
Afife yerde amaçsızca oradan oraya yuvarlanıyor, Seher ve Eylem gülerek telefondan bir şeye bakıyorlardı. Güneş ise, kulaklığını takmış dünyadan soyutlanmış gibi müzik dinliyordu.
Rönesans tablosunu andırıyorlardı kesinlikle. ...
"Offfff!" Afife'nin sesli bir şekilde verdiği nefes ile hepimiz ona döndük. Bir türlü anlattıklarıma konsantre olamıyordu, arada sırada kendi kendine konuşup, bağırıyordu. Cümlelerinin içinde çoğu zaman 'hıyar' geçiyordu.
Miskin bir şekilde ayağa kalkıp, pencerenin önüne geçti. Bende onu izlemeyi bırakıp, dinlediklerini düşündüğüm soruyu anlatmaya devam ettim.
"Offf! Arabaya bak be! Ateş ediyor mübarek." Afife'nin dışarıdaki zerzavatı cama yapışmış bir şekilde izlemesine göz devirip, bıkkınca bir nefes verdim. Konsantre olamıyordum. Onlar böyle yaptıkça ben de anlatamıyordum.
"Afif-"
"CANSU! ÇIK DIŞARI LAN!" Duyduğum ses boğazıma üst üste düğümler atılmasına sebep oldu.
"Ne oluyor?"
Kızlarla aynı anda yerimizde irkildik. Onlar anlamazca kaşlarını çatarken, ben mahalleyi inleten duyduğum tanıdık ses ile içimden dualar etmeye başlamıştım. Umarım sadece beynimin bana bir oyunudur ve ben bu sesi benzetmişimdir diye düşünüyordum.
Ben hızla oturduğum sandalyeden kalktım ve Afife'yi hafif kenara iterek camın önüne geçtim. Gördüğüm kişi ile, istemsizce titremeye başlamıştım ama bu beni durdurmamalıydı. Hızla odadan çıkıp, basamakları inmeye başladım. Cansu'nun yanına gitmem gerekiyordu. Ne olursa olsun onun yanına gitmeliydim.
