(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Eveet, biraz beklettin ama geldim. Yine düzenlenmiş ve yine beni yoran bir bölümle geldim! Nasılsınız bu arada? Ben iyiyim.
Sizi çok bekletmeden bölümealıyorum, inşallah begenirsiniz ejdjejdjejd oy vermeyi ve yorumyapmayıunutmayın!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶Batuhan Kordel/Sıcak Şarap🎶
İyi okumalarr...
11. Bölüm; 'Yaralar'
"Irmak kalk kızım hadi!" Yine annemin sesiyle uyandığım günlerden biriydi.
"Ya anne sormayım sormayım diyorum ama sabahın bilmem kaçında senin benimle ne işin olabilir?!" Kapanmak için direnen gözlerimi açmaya çalıştım. Yeni uyandığım için sesim uykulu ve çatallanmış çıkıyordu.
"Ben sana niye sürekli şikayet edip, geç kalkıyorsun diye soruyor muyum? Hayır. Uğraştırma beni de kalk hadi!" Her sabah yaptığım gibi telefonu elime aldım ve saate baktım. Saat 9.00 şaşırdık mı? Hayır. Göz devirdim ve bezmiş bir şekilde derin bir nefes aldım.
Annemi daha fazla sinirlendirmeden kalktım. Banyoya gittim ve rutin işlerimi halledip çıktım, saçlarımı saatlerce uğraşıp yapamayacağım kadar güzel ama bir o kadar da kısa sürede topladım. Dolabımın önüne geçtim ve giyeceğim kıyafetleri çıkardım. Siyah bir eşofman altı ve abimden arakladığım bordo t-shirti giydim.
Mutfağa indiğimde, direkt bir sandalye çekip oturdum ve tabağımı doldurmaya başladım. Bu sırada annemde karşıma geçip, oturdu.
"Kızım, Kader teyzenin ufak işleri varmış bugün. Sabah erkenden çıktı, bana da haber verdi. Aras abinde hastaymış biraz. Kader teyzenlere git de Aras abini yokla bir." Çatalı tam ağzıma götürecekken, öylece kalmıştım. Yavaşça başımı kaldırdım ve kendi halinde işini yapmaya devam eden anneme baktım. Ben adamın yanında kalpten gideceğim sen ona bak gel diyorsun! Sen ne biçim bir annesin? Kızını göz göre göre ölüme yolluyorsun! Diyemedim tabii.
"Anne... Adam doktor, bir zahmet baksın kendine." Annem kaşlarını kaldırdı.
"Terzi kendi söküğünü dikemezmiş, diye bir laf duymadın mı sen? Ne haldedir çocukcagız... Yalnız bir de." Göz devirdim. Bir de bayıl Feriha. Adamın ismini duyunca bile cellaleniyordu şu içimdeki şey... Anneme de hayır diyecek bir yiğit daha anasının karnından doğmadığına göre çare yoktu. Kalbim lütfen Aras abi ile iyi geçinmeye çalış ve coşma.
"İyi tamam, giderim." Daha fazla oyalanmadan, sofradan kalktım. Zaten Aras abiye kahvaltı falan hazırlayacaksam ben de orada yiyebilirdim. Telefonumu cebime attım ve saçımı normal bir şekilde toplayıp evden çıktım ve yukarı çaprazdaki eve doğru yürümeye başladım.
