(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
59.Bölüm, 'Balık'
≈Irmak'tan≈
Öğle arasındaydık ve kantinde boş boş oturuyorduk. Güneş ve Seher ise sınıftaydı.
Afife aksayarak, kantine girdiğinde halina gülmeden edemedim. 3 gündür evde yatıyordu ve Afife okula bile gelmek isteyecek kadar sıkılmıştı evde. Tam ben kalkacakken, Eylem oturmamı söyleyip, ayağa kalktı ve Afife'nin yanına gidip, koluna girdi.
Afife masanın başına geldiğinde, Burak'ın omzuna elini koyup, destek alarak yanındaki sandalyelerden birini çekti ve oturdu. Burak telefonuna bakıp, Afife'nin haline imayla gülerek, tekrar telefonuna döndü. Eylem de, Burak'ın diğer yanına oturduğunda, masada anlamsız bir sessizlik oluşmuştu.
Bu Burak da bir haller vardı.
"Niye geldin ki?" Afife, Burak'ın sorusu ile umursamazca omuz silkti.
"Evde sıkıldım." Burak cevabını aldıktan sonra, telefonuna gömüldü.
"Ayağın nasıl?" Burak'ın, Afife'ye tekrar yönelttiği soru ile Afife, ifadesizce Burak'a döndü.
"Biraz ağrıyor ama iyi gibi." Burak başını sallayıp, telefonuna döndü ve bir süre sonra, tekrar telefondan başını kaldırıp, Afife'ye döndü.
"İyi olduğuna emin misin?" Burak'ın gözlerini devirerek ve gülerek sorduğu soruya, Afife kaşlarını çattı.
"İyiyiz dedik ya oğlum." Eylem, Burak'ın bu haline kaşlarını çatıp, Burak'ın telefonuna doğru eğildiğinde, Burak telefonu kapattı ve Eylem'in kulağına bir şeyler söyledi. Eylem 'iyi o zaman' dercesine, bir bakış atıp, sandalyesinde geriye doğru yaslandı.
Burak'ın telefonuna mesaj geldiğinde, tekrar telefonuna gömüldü. Bıkkınca bir nefes verip, Afife'ye döndü.
"Eve gitmek istemediğine emin misin?"
"Burak... Kaşınma. Eve gitmek istemiyorum ve gayet iyiyim. Tamam mı?" Burak çaresizce başını sallayıp, tekrar telefonuna gömüldü. Yine bir süre sonra başını telefondan kaldırdı ve Afife'ye döndü. Afife ise dövecekmiş gibi Burak'a bakıyordu.
"Yine ne var?!" Burak korkuyla yutkunup, yapmacık bir şekilde gülümsedi.
"Ağrıyan ayağına çok basmamaya çalışacakmışs- eee... şey yani çalış." Burak'ın son anda çevirdiği kelime ile, bunları onun değil başkasının sorduğunu anladım. Burak'a sorduruyordu.
Afife'yi bu kadar merak edecek ve Burak'a yakın olup, sorduracak bir kişi vardı.
Yiğit.
Hınzır gülümsememe neden olamazken, Afife ile göz göze geldim. Afife kaşlarını çatarken, yok bir şey dercesine omuz silktim ve yüzümü başka bir yere çevirdim.
