(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
(Yine bir ramazan ben ve yine Tomurcuk... Şimdiden hayırlı sahurlar ve hayırlı iftarlarr💖)
🎶Can Bonomo/Meczup🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
52.Bölüm, 'İsabetli Atışlar'
≈Cansu'dan≈
Karların birazda olsa erimesi ile çocuklar sokaklara dökülmüştü.
Ayağıma çarpan şeyle başımı yere indirdim. Çocukların topuydu. Yüzümdeki gülümsemeyi silmeden, topu eğilip aldım ve bana bakan çocuklara döndüm.
"Size havalı bir numara yapayım Childerenler." Çocuklar merakla beni izlerken topu ayağımla sektirmeye başladım.
Gayet iyi giderken bir şey oldu ve topa nasıl abandıysam top bir kaç metre havaya yükseldi.
Top yavaş çekimdeymiş gibi, gittiği yeri merakla izlerken, gördüğüm ev ile içimden bir küfür ettim ve gözlerimi istemsizce kapattım.
Saniyeler sonra kırılan cam sesi.
Çocuklar kahkaha atarken, ben salak salak sağa sola koşmaya başladım ve aklıma gelen tek mantıklı şey ile hırkamın şapkasını kapatıp, arkama döndüm.
"Kim attı lan bu topu?" Çocuklardan yükselen kahkaha ve kıkırdama sesleri beni satışa çıkarabilecekleri anlamına geliyordu.
"Cansu abla attı Ateş abi!" Bir hışımla beni ispikleyen bebeye döndüm. Vay köstek!
Ters bakışlarını üzerimde hissettiğim şahısa döndüm ve zoraki bir şekilde gülümseyip, selam verircesine hafifçe başımı salladım.
"Çocuk musun kızım sen?" Kaşlarımı çattım ve sinirle çemkirdim.
"Ne alakası var be?" Burnundan akan kırmızı şey ile kaşlarımı çattım ve içimden bir küfür ettim. Top burnuna çarpmıştı galiba ve kanıyordu.
Beni de kan tutardı. Görmeye dayanamazdım.
Başım dönmeye ve gözlerim kararmaya başladığında, elimi titrekçe burnuma götürdüm. Bu hareketim üzerine Ateş de elini burnuna götürüp, eline baktı. Kanı görmesiyle kaşlarını çattı ve bana döndü.
İçim çekilir gibi hissediyordum. Sanki yer ayağımın altından kayıyordu. Midem o kadar bulanıyor ve gözlerim öyle kararıyordu ki... Gelmekte olan şeyi anladım.
Ağırlaşan bedenimi daha fazla taşıyamadım ve kendimi karanlığa bıraktım.
Duyduğum tek şey okkalı bir kaç küfürdü. ...
Gözlerimi açtığımda beyaz bir tavan ile karşılaştım ve anlamsızca uzun bir süre tavana baktım.
