(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
(Abi beş sene önce dinlediğim şarkılar şaka mıı djxjwjxjwjx bölümü düzeltirken açıyorum dinliyorum... Gözüme mazi kaçtı.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
37.Bölüm, 'Tatlı Tesadüfler'
≈Tuğçe'den≈
İşten yeni çıkmıştım ve mahalleye de yeni girmiştim. Yavaşça, mıy mıy bir şekilde eve doğru yürüken, mahalleye de göz gezdiriyordum. Hala komşuluğun, dostluğun var olduğu bir yerdi.
"Ay kollarım koptu! Ben sana sormaz mıyım Irmak? Bir yardım etse, bir yerinden bir şey eksilir sanki!"
Yan tarafımda söylene söylene yürüyen tatlı kadın dikkatimi çekmişti. Kadın ona baktığımı farketmiş gibi bana döndü ve anlamsızca baktı. Kadına içten bir şekilde gülümsediğimde o'da bana gülümsedi. Seri adımlarla kadının yanına gidip, elinden taşıyabildiğim kadar poşet aldım.
"Yardım edeyim efendim."
"Ay çok teşekkür ederim canım." Önce şaşırsa da, memnun olmuştu. Belliydi.
"Rica ederim efendim."
"Bunu söylemekten bıktık ama şu efendimi atalım, sen teyze de bana." Kadın çok haklıydı. Her yerde aynı şeyi duyuyorduk artık. 'Efendim ne? Bana şunu de, bana bunu de.' Kadının dediği şey ile utangaç bir şekilde kıkırdayıp, başımı salladım.
"Peki teyzecim."
"Ay sen ne güzel, ne tatlı bir kızsın. Adın ne bakalım?"
"Tuğçe teyzeciğim."
"Bende Fatma. Seni burada ilk defa görüyorum, misafirlik falan mı yoksa yeni mi taşındın?"
"Benim arkadaşım yaklaşık bir aydır burada kalıyordu zaten, bende bir hafta önce yanına taşındım. İşe gidip gelmek dışında çok çıkmıyorum dışarı. İlk defa görmen normal Fatma teyze." Kadın kendisini hemen benimsediğim için mutlu olmuşa benziyordu.
"Haa! Siz Ateş oğlumun evini kiralamıştınız değil mi?"
"Doğrusunu söylemek gerekirse ev sahibinin adını bilmiyorum ama galiba dediğiniz kişi."
"Benim oğlum Hakan'ın çok yakın arkadaşıdır, ailesiyle de pek haşır neşiriz. İyi biliyorum." Birbirlerini bu şekilde benimsemeleri ne güzel.
Kadın bir evin önünde durduğunda, geldiğimizi anladım ve poşetleri kapının önüne bıraktım. Fatma teyze çok tatlı, çok iyi bir kadındı. Tam gidecekken Fatma teyze kolumdan tutup beni durdu.
"Bir çay içmeden bırakmam."
"Hiç zahmet etme Fatma teyze, arkadaşım Cansu bekler."
"Ay bekleyene bak! Kız sanki ihtiyar mı? Çağır onu da gelsin. Bugün bendesiniz. Eve gidince bir de yemekle uğraşmayın." Ben daha demin çay daveti almıştım, ne ara Cansu ile birlikte yemeğe davetli oldum ki?
