(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
47.Bölüm, 'Hasret Bitti'
≈Seher'den≈
~Dört Buçuk Ay Sonra~
"Hayır anlamıyorum ki ne akıla bakkalı bana bırakıyorsun?" Çikolata reyonundan karamı alıp, sinirle açıp yemeye başladım. Pek sevgili abim, bakkalı bana bırakıp sevdiceği ile gezmelere gitmişti. Babamın da işleri olduğu için çarşıya gitmişti, bakkalda bana kalmıştı. Haftasonu olduğu için bakkala ben bakıyordum, hafta içi ise zaten okul vardı.
Eteklerimle tehdit ettiği için kabul etmiştim. Hayır eteklerim için korkmuyorum tabiki de, onlara verdiğim para için içim sızlıyordu.
Kapının açılması ile çikolatamı ambalajına sarıp, gözlerimi kapıya çevirdim. Kardan bembeyaz olmuş bir Yiğit kapının önünde duruyordu. Arkasından gelen Afife'yi görünce göz devirdim. Günüm gittikçe güzelleşiyordu.
"Kolay gel- Ne oluyor lan?" Tam ağzımı açıp, 'Çekil kapının önünden Afife geliyor.' diyecektim ki Afife'nin ahıra dalarcasına, kapıyı açıp Yiğit'e çarpması bir oldu. Dengesini sağlayamayan Yiğit yüzüstü yere yapıştı ve Afife de Yiğit'e takılıp onun üstüne düştü.
"Burnum... Kafan taş gibi anasını satıyım ya!"
"Sende de at beygiri gibi güç var ulan o nasıl kapı açmak? Ne yiyip ne içiyorsun anlamıyorum ki."
Hıyar ve Felaket sunar.
Ben kahkaha atarak sessizliği bozdum ve telefonumu çıkarıp fotoğraflarını çektim.
"Kızım kalksana üstümden!"
"Ne işin var la kapının önünde?"
"Pardon senin gibi bacadan, pencereden dalmıyorum. İnsan hibi kapıdan giriyorum ya hani?"
"Senin insan kılığına tam girememiş, ama insana benzeyen, hıyar görünümlü bir uzaylı olduğun konusundaki tezimi, hala savunuyorum. Bunun için yurt dışına ki bilim çatlakları ile anlaşıp, bizzat tarafımdan araştırılmasını talep ediyorum." Afife ayağa kalkıp, elini Yiğit'e uzattı. Yiğit tam tutacakken, Afife trol yapıp elini saçlarından geçirdi ve zafer gülümsemesini takındı. Ergenler daha olgun...
"Ne günah işledim de, seninle sınanıyorum acaba?" Yiğit de ayağa kalkıp üzerini silkeledi ve Afife'ye ters bir bakış attı.
"Ben işlediğin günahın cezası değil, işlediğin sevabın ödülü olurum hıyar ağası bunu aklına sok. Kapiş?" Ego tavan.
"Sevabı da çıkarlarımı düşünerek işlediysem demek ki..." Afife tam ağzını açacakken, kendimi hatırlatmak adına sesli bir nefes verdim.
"Yetti be! Kafa bırakmadınız adamda he." Afifie, Yiğit'e ters bir bakış attığında, Yiğit göz devirdi. Gözleriyle bile tartışıp, kavga ediyorlardı artık. Bu kaçıncı level?
