(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
67.Bölüm, 'İlaçlar'
≈Cansu'dan≈
"Bu kadar mıydı yani?" Psikoloğa gelmiştim ve iki saat dert yanmıştım adama. Hissettiklerimi, son zamanlardaki halimi anlatmıştım ama Ateş ile ilgili olan kısmı ful es geçmiştim. Orası sadece bende kalsa daha iyi olurdu. Psikolog ise sadece depresyonda olduğumu ve kafamı biraz rahatlatmam gerektiğini söylemişti. Antidepresan yazıp başından atmıştı beni.
O kadarını ebem de biliyordu işte.
Hastanenin karşısındaki eczaneye vardığımda, kimliğimi ve reçetemi çantamdan çıkarıp içeri geçtim. Gelmişken uyku hapı ve ağrı kesici de alabilirdim.
Bildiğim kadarıyla ikisi de reçetesiz veriliyordu.
Reçetesiz verilmesi çok yanlıştı aslında ama şu an reçetesiz verilmesi daha çok işime geliyordu.
Eczaneye girdim ve benden önceki müşterilerin işlerinin bitmesini bekledim. ...
Hap kutusunu çantama koymak için fermuarı açtığımda, birine toslamamla sendeledim ve hap kutularını yere düşürdüm. Sabır istercesine derin bir nefes alıp, çarptığım adamdan özür diledim.
"Özür dilerim. " Gözlerimi yerden kaldırdığımda, bu kişinin Ateş olduğunu farkettim. Ben ona bakıyordum ama o bana bakmıyordu, yerdeki ilaç kutularına bakıyordu.
Yine aynı şey oluyordu.
Onu gördüğüm için kalbim hızlanmıştı ve durduk yere heyecanlanıyordum. Bu his birkaç ayda ebemi bildiğiniz bellemişti. Ne akıl, ne kalp, ne güç bırakmıştı bende.
Benden önce yere eğilip, ilaç kutularını eline aldı ve gözlerini üzerime dikti. Ben ise sadece gözlerimi kaçırdım.
Ne diyecektim?
'Pardon uykularımın katili olan manyak herif, elindekileri alabilir miyim? Zira elindekilere boş yere para harcama sebeplerimin başında geliyorsun' mu diyecektim?!
Bu his neyse başlı başına ekonomik israftı bence. Şu ilaçlara, muayene için verdiğim paraya değer miydi? Çektiğim psikolojik ve fiziksel eziyetten bahsetmiyordum bile.
Gözlerini üzerimden çekip, ilaçları incelemeye başladı.
"Antidepresan... Ağrı kesici ve yüksek dozda uyku hapı ha? Kendini öldürmeyi falan mı düşünüyorsun? Umarım hepsi senin için değildir." Ateş kaşlarımı çatık bir şekilde bana bakarken, hap kutularını hızlıca elinden aldım ve çantama attım.
"Seni ırgalamaz. İşine bak."
"İşimdeyim zaten." Kaşlarımı çattım ve kollarımı göğsümde bağladım.
