Tomurcuk Mahallesi| Tamamlandı.

23.Bölüm: 'Aptal Aşık Irmak'

🎶Her Neyse/Anlat🎶

İyi okumalar...

23. Bölüm; 'Aptal Aşık Irmak'

Abimler, Aras'ı almaya gitmişlerdi. Bugün taburcu oluyordu. Kızlar'ın anneleri ve annem, Kader teyze ile mutfakta sarma sarıyor, dedikodunun dibine vuruyorlardı. Kızlar ve ben ise evi temizliyor, toparlıyorduk.  Şey... Aslında ben Aras'ın odasını toparlıyordum. Aslında odası zaten düzenliydi ve ben ille kendi elimin değmesini istediğimden, dolabındaki kıyafetleri tekrar kendim düzenlemiştim. Tüm gömleklerini kendi ellerimle ütüleyip, dolabına astım. Çalışma masasını da kafama göre güzelce düzenleyip, kitaplığının önüne geçtim. Tıp ile alakalı bir sürü kitabı vardı. Doktor sevdiceğim benim.

Aras'ın odasından çıkıp, aşağı indim. Tam mutfağa gidiyordum ki kapı çaldı. Yine kalbim hızla çarpmaya başlamış, heyecan yapmıştım. Kendime çeki, düzen verip kapının koluna asıldım.

Faruk abi ve Emirhan abi çoktan içeri geçmişti ama abim ve Aras tartışıyordu.

"Oğlum bıraksana lan, yürüyebiliyorum Allah'a şükür."

"Oğlum sen yürüyebiliyorsun orada sıkıntı yok da, Kader teyze ile Annem ümüğümü sıkar." Hayıflanarak zorla Aras'ın kolunu tutan abim ile hallerine kıkırdadım.

"İçeride devam edin isterseniz?" Abim sonunda pes ederek içeri geçti. Ben arkasından gülerken, izlendiğimi hissedince Aras'a döndüm ve içtenlikle gülümsedim. Gerçi onun yanındayken, ister istemez hep gülümsüyordum.

"Evine hoşgeldin."

"Çok hoşbuldum."

Aras da içeri geçince bir süre koridorda öylece durup, sırıtarak birbirimize baktık. Aras kafasını sağa sola çevirip etrafa bakınmaya başlayınca, bende ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. Yanağımda tüy kadar hafif bir anlık dokunuş hissedince, öylece kalakaldım.

Kalbim yine ve yine çok hızlı atıyordu, nefes alışverişlerim sıklaşmıştı ve heyecandan ölebilirdim. Zaten bu gidişte sonum, Aras'ın ani hareketleri yüzünden olacaktı. Aras'a gelince, yanağımdan öpüp, bana kısa bir bakış atıp direkt içeri geçmişti. Beni düşünen kim ki zaten?

Kendime gelmek istercesine silkelenip, mutfağa doğru adımladım. Kesin kızarmıştım yine ve elim, ayağım üşüyormuşum gibi titriyordu ki sıcaktan da ölebilirdim, ellerim de terlemişti. Bu işten bi bok anlamadım. Aşkın bu kadar çok fiziksel reaksiyonu olduğunu bilmiyordum...

Mutfağa girdiğim de tüm bakışlar bana döndü ve tuhaf hissettiğim için, yerimde biraz kıpırdandım.

"Annem? Senin yüzün niye kızarmış? Domatesten bir farkın yok. Hasta mısın?" Alacağın olsun sevdiceğim. Beni düşürdüğün hallere bak! Aras'ın keyifle güldüğünü hissedebiliyordum, kızlarda halinden bayağı memnundu. Onlarada eğlence çıkmıştı.