(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
24. Bölüm; 'Yeni Kiracı'
≈Ateş'ten≈
"Buyrun?"
"..."
"Hemen yerleşiyor musunuz?"
"..."
"Peki,iyi günler. Görüşmek üzere."
"..."
Evi kiraya vereli 2 hafta olmuştu. Bugün kiraya verdiğimiz evin, yeni kiracısı geliyordu. Hatta yoldaydı. Telefonda ki canlı ses, ilk aradığından beri bir yerlerden tanıdık geliyordu ama bir türlü çıkaramıyordum. Sesi boşverip, telefonumu cebime attım ve kiralık evin anahtarlarını alıp çıktım.
Evi tek başına bir tane kız tutuyordu ve eve bir kez bile bakmadan direk tutmuştu, evin anahtarlarını bile bugün verecektim ona.
Yudum ile bir zamanlar hayaller kurduğumuz evi kiralamıştık. Onsuzluk çok zordu Afili afili cümlelerle yaşadığım tarifsiz acıyı anlatamıyordum. İki kelime;Zorluk ve acı... Hele çevrendekilere iyiymişsin gibi göstermek...
Düşüncelerimden ayrıldım ve kahveye yürüdüm.
Kahvede boş boş oturuyordum. Aslında matematik öğretmeniydim ama daha atanamamıştım. Kahvenin önünden geçen nakliyat kamyonu ile, yeni kiracının sonunda geldiğini anladım ve telefonumu da alıp, kahveden çıktım. Eşyaları gelmişti ama kiracı hala ortalıkta yoktu. Komşularında yardımı ile kamyondaki eşyalar evin önüne indirilmişti. Telefonumdan gelen zil sesi ile elime alıp arayan kişiye baktım ve telefonu açtı. Kiracı arıyordu.
"Evet?"
"Şey... Ben yolu karıştırdım da bana yardımcı olabilir misiniz?" Onu anlıyordum eve bile bakmadan kiralamıştı. Karıştırması gayet normaldi.
"Tabii. Şu an neredesiniz? Yani çevrenizden herhangi bir yerin adını verebilirmisiniz?"
"Bakayım..." Birkaç hışırtı ve sessizlikten sonra tekrar konuşmaya başladı. "Iııı hah! Buldum. Tomurcuk pastanesi diye bir yer var."
"Bir kaç dakikaya oradayım, telefonu açık tutun isterseniz."
"Çok teşekkür ederim."
Eminim rica etmeyi bilmeyen bir odun olduğumu düşünüyor ve içinden söyleniyordur. Telefon kulağımda arka sokaktaki Tomurcuk Pastanesi'ne doğru yürüdüm.
Sırtı dönük bir kız görmemle o olduğunu düşündüm ve ona doğru ilerledim. Tam omzuna elimi koyacakken, bir anda döndü ve koluma çarpıp telefonunu düşürdü.
"Özür dilerim."
"Hayır ben özür dilerim, bir anda dönmemeliydim." Sesi şimdi daha tanıdık geliyordu.
