(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
38.Bölüm, 'Hasret Gidermek'
≈Irmak'tan≈
Yaptığım kekleri ve kurabiyeleri itinayla saklama kaplarına yerleştirdim ve poşete koydum. Aras'ın, Özdemir Asaf'ın şiirlerininin hayranı olduğunu biliyordum. Ona yeni bir şiir kitabı almadım, hayır. Kendi kitabımı ona hediye edecektim ve ben kitaplarımı asla paylaşmazdım. Sevdiğim cümlelerin ve satırların altını özellikle çizmiştim. Yani tamamen ellerimin değdirdiğim, bilmem kaç kez üzerinde gözlerimi gezdirdiğim bir kitabı hediye ediyordum, ki eminim Aras'ın da vardı bu kitaptan. Ama yine de vermek istiyordum.
Bu benim dilimde seni seviyorum demekti.
Siyah bir pantolon ve koyu yeşil bir t-shirt. Evet bilerek bunları seçmiştim. Onu bunu bırakalım da ben heyecandan öleceğim galiba!
"Irmak? Hazır mısın?"
"Geldim abi!" Üzerimi son bir kez kontrol edip, Aras'a götüreceğim şeyleri aldım ve çıktım. Geleceğimizden haberi yoktu, sürpriz yapacaktık. Kemal amcam ve Kader teyzemde geliyordu. Sevinçten yolun tutacağını bile sanmıyordum ama neyse. Midemi yatıştırmasi için, ilacı içtim. Yolda giderken müzikmiş, kitapmış uğraşmayacaktım. Kader teyzeme ve Kemal amcama saygısızlık gibi olabilirdi. Sizi tınlamıyorum gibisinden. Onlar da bir nevi müstakbel ailem canım sonuçta.
Abim Kader teyzenin Aras için ayarladığı eşyaları, bagaja yerleştiriyordu. Abim işini bitirince Kemal amca ile ön tarafa otururken ben de Kader teyze ile arkaya oturdum.
Kader teyze de, ben de sevinçten göbek atacak raddeye gelmiştik. Araba hareket ettiğinde, beni yiyip bitiren heyecanı yok saymaya çalıştım ve başımı Kader teyzenin omzuna yasladım. Kemal amca da dikiz aynasından bana göz kırpıp gülümsedi. Şahsen ondan biraz çekiniyordum. Adam müstakbel kayınbabamdı be! Ay bana bir şeyler oluyor yine!
Aklıma takıldı da kaç gündür şu soru kafamı istila ediyordu, ya biz evlenince ayrı eve mi çıksak yoksa Kader teyzeler ile mi kalsak? Ay! Ne ara evlendik de ev derdine düştüm ya ben! Maldım, iyice mallaştım he.
"Ay, kız Şükriye'nin kızı uğurlama da ne giymişti kız öyle."
"Aynen kız, hayır asker uğurlamasına mı gelmiş, düğüne mi?"
"Kız bir de başına sim döktürmüş!" Kader teyze ile dedikodunun dibine vuruyor ve kahkahalarla gülüyorduk.
"Gelinin kız kardeşi sanki diyeceğim de gideceği yeri karıştırmış herhalde."
"Kız anası da aynı! O şırfıntının anası gençliğimde az çektirmedi." Kader teyze, Kemal amcaya kısa bir bakış atıp, zafer gülümsemesini takındı.
