(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Selamm! Biz geldik. Arkadaşlar, bu bolumu baştanyazdım gibi oldu ve anam ağladı. Bir an hatırısayılır bir şekildedeğiştiğiiçiniçin el vermese de hatalarımçokrahatsız ediciydi. Acımı kalbime gömdüm ve baştan yazdım. Yorucuydu. :,)
Ve buralarda bir yerde 11. Sınıf olduğumdan, sınav haftamdan, yoğunluğumdan bahsetmişim bilmem kaç sene önce... Bunu yazan bana bir haberim var, artık üniversiteye geçtin aşko haberin olsun.
Neysee, hadi çokkonuştuk. Ben bölüme geceyim, siz de oy verin ve yorum yapın.
🎶Tolgahan Tarıoğlu/Bu Kalp🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalarr...
4. Bölüm, 'Kıskançlık'
'Yanlış şeyler, her zaman cazip gelirdi zaten.'
"Anne! Ben çıkıyorum!"
"Tamam. Gelirken markete uğra, ekmek al. Çok gecikme!"
"Tamam."
Beyaz spor ayakkabılarımı ayağıma geçirip , evden çıktım. Bugün kütüphaneye ve kitapçıya gidecektim. Biraz kütüphanede ders çalıştıktan sonra kitapçıdan birkaç test kitabı ve roman alacaktım. Biraz bilgilerimi tazelemem gerekiyordu, tabi tazeleyecek bir şeyler kaldıysa... Okul açıldığında mal gibi kalmak istemiyordum.
Mahalleden çıktığımda, yanımda siyah bir araba durdu. Arabanın camları açıldığında, kim olduğuna bakmak için biraz eğilmem gerekmişti. Aras abiyi görünce kalbim yine teklemişti. Fazla takılmadım.
"Bücür? Hayırdır nereye?"
"Kütüphaneye, ders çalışacağım biraz. Ordan sonra da kitapçıda az bir işim var." Başıyla arabayı işaret edip, tekrar bana döndü.
"E atla bırakayım o zaman." Bu teklifle az önce tekleyem kalbim şahlanmış ve hızlanmıştı. Yutkundum ve başımı iki yana salladım.
"Zahmet olmasın abi, ben giderim." Ağzında bir şeyler geveledikten sonra tekrar bana döndü. "Yolumun üstü zaten. Hadi itiraz istemez." İtiraz etmemi istemeyen bir ses tonuyla söyelmişti. Ben bu adama niye hayır diyemiyordum? "Peki, madem. Teşekkür ederim." Arabayı açtım ve bindim. Kemerimi bağlayıp, çantamı kucağıma aldım. Bir süre sonra Aras abi de arabayı çalıştırmıştı. Başımı cama çevirdim ve akıp giden yolu izledim.
