(Düzenlendi.)
(Final.)
Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz.
Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
Selam! Biz geldik! Nasılsınız?? Arkadaşlar bu düzenleme işi ne zormuş ya. :(
Bu bölümü daha düzgün yazdığım için ve bölüm beni uğrastırmadığı için, kendimle gurur duyuyor ve alnımdan öpüyorum. Bu art arda bölümler bana maziyi hatırlattı, size? :,)
Oy vermeyi unutmayın ve hadi bölüme geçelim!
🎶Koray Avcı/Sen🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
3. Bölüm, 'Maç Günü'
'Ne aşklar var, önlerine taş koyup engelliyorlar; siz de kendi kendinizin taşı oluyorsunuz.'
Bugün annemin bağırtısına değil de, kendi telefonumun alarmına uyanmıştım. Çünkü bugün çok önemli bir gündü, yani benim için öyleydi, diğerlerini bilmem de.
Bugün aşağı mahalledekilerle futbol maçımız vardı ve yemeğine oynuyorduk. Kaybeden takım, kazanan takımı yemeğe götürecekti. Topladığım yatağımdan, ellerimi çektim ve dolabıma doğru ilerledim.
Rahat bir şeyler giymek istiyordum. İknâ edebilirsem abimleri, ben de oynardım. Oynamayı gerçekten seviyordum.
Dolabımdan, lacivert bol bir t-shirt ve siyah kot şortumu çıkardım. Hızlıca bir duş alıp, hazırladığım kıyafetleri giyindim, saçımı hafif nemli bırakana kadar kuruttum ve salık bıratım. Büyük bir neşeyle kahvaltıya indim. Bugün gerçekten mutluydum ve moralimi kimse bozamazdı. Mutfağa indiğimde Burak ve abimi masada buldum. Abim ve ikizim kahvaltı yapıyorlardı, ben de bir sandalye çekip oturdum ama aşırı heyecanlı olduğum için 2-3 tane yeşil zeytini ve birkaç dilim peyniri anca yiyebilmiştim.
Abim ve Burak duyamadığım bir şeyler konuşup, ayağa kalktıklarında heyecanla onlara baktım.
"Anne biz çıkıyoruz!" Sonunda! Bunu bekliyordum, sabahtan beri. Abimlerin ayaklanmasıyla, bende masadan kalktım hızla. "Sen nereye bücür?" Abime 'sen ciddi misin' Bakışlarımdan atıp, göz devirdim ve derin bir nefes aldım. "Sence? Tabiki de maça!" Kambersiz düğün olmazdı sonuçta. Abim baştan aşağı beni süzüp kaşlarını çattı. Bir süre yüzüme baktı.
"Bu halde mi?" Eğilip üzerime baktım, oldukça güzel olmuştu bence.
"Ne varmış halimde be?"
"O short... Sence de fazla uzun değil mi?" Kaşlarımı çattım sinirle, bu adamın bu huyu beni deli ediyordu! Burak, abimi desteklercesine başını salladı hızla. Bozacının şahidi, şıracı bu da...
Derin bir nefes aldım ve abime şirin olduğunu düşündüğüm bakışlardan attım. Suyuna gitsem daha iyi olurdu.
"Ya abi valla bak yanınızdan ayrılmam. Hem siz varken ne olacak?" Birde şu yavru köpek bakışı dedikleri bakıştan attım. Ne kadar becerebildiysem artık... Abim yüzüme baktı ve gözlerini kaçırdı. Derin bir nefes aldı ve kabullenmişlikle omuzları çöktü.
