🎶Sezen Aksu/İkinci Bahar🎶
İyi Okumalar...
73.Bölüm, 'İkinci Şans, İkinci Bahar'
≈Cansu'dan≈
Irmak ve Aras'ın isteme gününün üzerinden yaklaşık iki hafta geçmiş gitmişti bile.
Bu iki hafta oldukça sessiz, sakin, monoton geçmişti. Kayda değer bir olay olmamıştı. Kollarımı balkon demirlerine yaslayıp, başımı yukarı kaldırdım ve her zamankinden daha çok parlayan mehtaba ve yere saçılmış kırık cam parçalarına benzeyen yıldızlara diktim gözlerimi.
Derin bir nefes aldım ve aldığım nefesi yavaşca geri verdim. İstemsizce kendi kendime mırıldandım.
"Ne zaman benim için parlayacaksınız?" Gözlerimi kapattım ve olduğum yerde ters dönerek, belimi ve dirseklerimi balkonun demirlerine yaslayıp kafamı geriye doğru attım. Hafif hafif esen rüzgar, saçlarımı dans ettiriyor ve yüzümü okşuyordu. Gülümsedim. Güzel bir histi bu his.
Birini sevdiğimi ve aşık olduğumu anlamam bu kadar uzun sürmezdi belki. Eğer o kişi Ateş olmasaydı. Adı gibiydi... Ben ne olduğunu anlamadan birine yanmıştım. Birinde yanmış, kavrulmuştum.
Zaten sorun birini sevmem değildi. Kalpti bu, kimi seveceğinizi seçemiyordunuz sonuçta. Ama ben... Ben yaralı bir adama âşık olmuştum, hâlâ başka birine âşık birine belki de. İster istemez üzüyor ve gururuma dokunuyordu başka birini seven birini sevmek. Haksızlık ediyormuşum geliyordu. Onu sevmeye hakkım yokmuş gibi.
Sahi var mıydı hakkım? Onu acı ve kötü geçmişimle sevmek hakkım mıydı? Üstelik zamanında onu benden daha güzel seven biri varken...
Ama bazen düşünmeden de edemiyordum. Benim ne suçum vardı ki bu hayatta? Sevemez miydim? Sevilemez miydim? Bunu istemek bencillik veya haksızlık mıydı?
"Yıldızlarının ışığı senin elinde." Duyduğum ses ile kapattığım gözlerimi açtım ve beni uçuruma sürükleyen düşüncelerimden ayrıldım.
Hafif hafif esen rüzgar, gözlerimde benim bile farketmediğim asılı duran incileri hatırlatmak ister gibi yüzümü yalayıp geçmişti. Belimi yasladığım demirlerden ayırdım ve olduğum yerde dönerek, dirseklerimi demirlere yasladım. Hafifçe sarktım balkondan, yüzünü daha iyi görebilmek için.
Sesinde huzur bulduğum adama döndüm. Sokak lambasının aydınlattığı yüzünü gördüğümde çaresiz bir kuş gibi çırpınan kalbime hem lanet ettim hem de bu karşımdaki adam için atmasını takdir ettim. Gözlerini görmek, gözlerinde hayat bulmak içinin çırpınan hislerime ve kalbime daha fazla mâni olamayarak gözlerimi gözlerine değdirdim. Gözlerimde asılı duran bir iki damla yaşa karşın elimde olmadan tebessüm ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tomurcuk Mahallesi| Tamamlandı.
Novela Juvenil(Düzenlendi.) (Final.) Dram yok, üzülmek yok! Biz burada sadece gülüyoruz. Çıtır çerez, belki bir tutam da klişe bir aşk hikayesi arayanları içeride cümbüş bekliyor!
